บทที่ 33 ตอนที่ 33

เอโดเกลแค่นยิ้มหยัน พลางหมุนปากกาด้ามทองในมือไปมาอย่างไม่ยี่หระ

“แล้วอะไรหอบให้เธอขึ้นมาหาฉันถึงบนห้องทำงานล่ะลียา”

หญิงสาวกลืนน้ำลายลงคอเฮือกใหญ่ก่อนจะตัดสินใจพูดมันออกมา “ดิฉัน... เอ่อ...” พอถึงเวลาเข้าจริง ๆ ปากของหล่อนกับติดสนิทเหมือนกับถูกยึดด้วยกาวอย่างไรอย่างนั้น ไอ้ที่ฝึกท่องมามันกระจัดกระ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ