บทที่ 42 ตอนที่ 42

“ปล่อยค่ะ...”

สายตาคมกริบของเขาก้มลงมองหล่อน ความหิวกระหายยังคงอยู่จนหล่อนเห็นได้อย่างชัดเจน แต่ยิ่งเห็นมันหล่อนก็ยิ่งรู้ดีว่าตัวเองนั้นต่ำต้อยมากแค่ไหน

เขาแค่นยิ้มและยกร่างของหล่อนให้ขึ้นไปนั่งบนขอบสระ จากนั้นก็กระโดดตามขึ้นมา ความเย็นชา เลือดเย็นจากเนื้อตัวเปลือยเปล่าสีแทนของเขายิ่งทำให้หล่อนปวด...