บทที่ 6 ตอนที่ 6

“แต่คนนี้สวยมากนะ หน้าหวาน ๆ แต่ตาเศร้า ๆ ยังไงก็ไม่รู้ ฉันเห็นเธอเดินออกไปทางสวนนอกงานนู้น ว่าจะเดินตามไปสักหน่อย”

ลางสังหรณ์บางอย่างในใจระเบิดขึ้น เอโดเกลวางแก้ววิสกี้และจ้องหน้าลูเซียโนเขม็ง “ผู้หญิงคนนั้นคงไม่ได้ใส่ชุดราตรีสีทองยามกรอมเท้า และเปลือยหลังเปิดไหล่ใช่ไหม”

“เฮ้ย! ทำไมนายรู้ล่ะเอดี้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ