บทที่ 31 31

ไร้ค่ายิ่งกว่าผู้หญิงขายตัวเสียอีก! เธอคิดอย่างเจ็บปวด อาหารเช้าผ่านพ้นไปด้วยความอึดอัดของไพรหอม เธอเอาแต่ก้มหน้าไม่พยายามพูดคุยกับใคร ถามคำตอบคำ และอยู่ให้ห่างหนุ่มๆ ทั้งโต๊ะให้มากที่สุด

“ชอบเสนอหน้ามาอ่อยผู้ชาย พวกเขาถูกเนื้อต้องตัวก็สะดีดสะดิ้งโก่งค่าตัว คิดว่ามันจะดูมีคุณค่าขึ้นมาหรือไง” น้ำเสี...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ