บทที่ 35 35

“พี่จักรพูดเหมือน...” เธอเลิกคิ้วอึกอัก

“พูดเหมือนอะไร” ประจักรถามกลับ เกร็งมือที่จับพวงมาลัยเล็กน้อย

“เปล่าจ้ะ หอมคงคิดมากไปเอง”

“นอนเถอะ อีกนานกว่าจะถึงที่หมาย”

“หอมคุยเป็นเพื่อนพี่จักรดีกว่า ขับรถกลางคืนแบบนี้ พี่จักรเองก็คงง่วง”

“พี่นอนมาเยอะแล้วล่ะ หอมนอนเถอะ ไม่ต้องเป็นห่วงพี่”

“แต่หอมยั...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ