บทที่ 47 47

แต่ก็ยอมทำตามที่พันศึกขอ เพราะรู้ดีว่าเขาไม่ชอบให้ใครขัดใจเซ้าซี้มากนัก

นภัสสรเดินสะบัดหน้ามาหาประไพที่นั่งร้องไห้อยู่กับประภาผู้เป็นลูกสาว เธอกระแทกสะโพกนั่งลงบนเก้าอี้ กอดอกด้วยความหงุดหงิด

“เสียดายภาไม่อยู่ด้วย จะรุมตบมันให้คว่ำเลยค่ะ” ประภาปลอบใจมารดา

“ทุกคนเข้าข้างมันหมดจ้ะ น้าเองก็เจ็บใจ พอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ