บทที่ 48 48

คุณเขมิกาคิดว่าเด็กๆ ทุกคนที่อยากเรียนหนังสือแต่ไม่มีทุนทรัพย์ในการเล่าเรียนก็คงเป็นแบบไพรหอม ช่างน่าเวทนานัก ส่วนหนึ่งอาจจะมาจากเธอ ที่ทำให้ชีวิตเด็กคนนึงต้องเป็นแบบนี้

“ดีสิเรียนพยาบาล เรียนจบแล้วมาดูแลฉันก็ได้ ฉันก็แก่ขึ้นทุกวัน ถ้ามีพยาบาทประจำตัวก็ดีสิ ฉันจะจ้างเธอแน่นอน” ท่านพูดยิ้มๆ เมื่อหาจ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ