บทที่ 65 65

ชบากระตุกเชือกมาถือเอาไว้ สายตาวาวโรจน์เหมือนพวกเสียสติ ไพรหอมถอยหลังไปด้วยความหวาดกลัว เธอส่ายหน้าไปมา รับรู้ถึงอันตรายที่กำลังเข้ามาหาตัว เธอไม่น่าเชื่อคนง่ายแบบนี้เลย

อย่างที่สุภาษิตเขาบอกเอาไว้ ‘อย่าไว้ใจทาง อย่าวางใจคน จะจนใจเอง’

“คุณหลอกหอมเหรอคะ” ไพรหอมเพิ่งได้สติและรู้ตัวว่าโง่แค่ไหน

“เพิ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ