บทที่ 2 ตอนที่ 2

“กูก็รักมึงหรอกนะนังนิศา รักมากกว่าหมากว่าแมว แต่ถ้าให้เลือกมึงกับความสุขสบายของตัวกู กูเลือกอย่างหลังว่ะ และถ้ามึงไม่อยากขึ้นชื่อว่าเป็นลูกอกตัญญูล่ะก็ อย่าขัดใจกู...”

เจ็บลึกเข้าไปถึงทรวงอก หัวใจของหล่อนกำลังชุ่มไปด้วยเลือดสด ๆ ที่เกิดจากคมมีดในมือของบิดา คมมีดที่กรีดลงบนกลางหัวใจของหล่อนอย่างแม่นยำ หล่อนเจ็บปวด ทรมาน และผิดหวังยิ่งนัก ทำไมพ่อกับแม่ถึงได้ทำราวกับว่าหล่อนไม่ใช่ลูกอย่างนั้นแหละ ทำเหมือนกับว่าหล่อนเป็นคนอื่น คนอื่นที่ท่านไม่จำเป็นต้องเห็นอกเห็นใจ

น้ำตาแห่งความทรมานหลั่งรินอาบแก้มเป็นสาย มือบอบบางยกขึ้นป้ายน้ำตาทิ้ง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองบิดาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความผิดหวัง

“นิศาจะทำงานให้มากขึ้น... จะทำงานทั้งวันทั้งคืน...”

ผู้เป็นพ่อหัวเราะเยาะ “ต่อให้มึงทำงานจนตาย มึงก็ไม่มีทางมีเงินพอให้กูกับแม่ของมึงใช้หรอก มีวิธีเดียวเท่านั้นที่พวกกูจะมีเงินใช้อย่างสบายมือไปตลอดชีวิตได้ นั่นก็คือมึงต้องขายตัว หรือไม่ก็จับผู้ชายรวย ๆ สักคนทำผัว อืม... อย่างไอ้พวกหนุ่ม ๆ การ์รัสโซ่นั้นก็น่าสนนะ เลือกสักคนสิ เพื่อว่ามึงจะฟลูกได้เป็นเมียเก็บของคนใดคนหนึ่งขึ้นมา และถ้าได้จริง ๆ พวกเราสบายกันทั้งชาติเลยล่ะ”

“นิศาทำไม่ได้หรอกพ่อ นิศามีศักดิ์ศรีนะ”

หญิงสาวเสียงแข็ง ความอดสูกระแทกเข้ามาในอกเมื่อรอยยิ้มหยันของลิโอเนลผุดขึ้นมาในสมองซ้ำอีกครั้ง แค่นี้เขาก็ดูถูกดูแคลนหล่อนจนไม่เหลือชิ้นดีแล้ว ถ้าขืนหล่อนไปทำแบบนั้นอีก หล่อนมีหวังถูกผู้ชายร้ายกาจคนนี้ฆ่าตายคามือแน่นอน

“ศักดิ์ศรีเหรอ? แล้วศักดิ์ศรีของมึงทำให้กูอิ่ม ทำให้กูมีเงินเล่นไพ่ไปตลอดชีวิตหรือเปล่าล่ะ ก็ไม่ใช่ ดังนั้นมึงอย่ามาพูดคำว่าศักดิ์ศรีให้กูได้ยินอีก ไม่อย่างนั้นกูจะตบมึงให้คว่ำเลยทีเดียว จำเอาไว้นะนังนิศา...” ผู้เป็นบิดาย่างสามขุมเข้าหาบุตรสาวที่นั่งนิ่งอยู่กับพื้นด้วยท่าทางคุกคาม หญิงสาวถดถอยหนีอย่างหวาดกลัว

“พ่อ... อย่าทำนิศานะ...”

“ถ้ามึงไม่อยากเจ็บตัวอีก ก็เลือกมา... เลือกมาว่าจะหาเงินเยอะ ๆ มาให้กูใช้ยังไง บอกมาสิ...” บิดาเร่งและทำท่าจะฟาดหลังมือลงบนแก้มของหล่อนอีก หญิงสาวยกมือขึ้นป้องเอาไว้ และรีบละล่ำละลักตอบด้วยความหวาดกลัว

“ฉัน... นิศาจะหาสามีรวย ๆ จ้ะพ่อ นิศา... จะหาคนที่รวย ๆ เพื่อเอาเงินมาให้พ่อกับแม่ใช้จ้ะ” ปาณนิศาไม่มีทางเลือกจึงทำได้แต่พยักหน้ารับ

“แน่ใจนะว่ามึงไม่ได้โกหกกู...” ผู้เป็นบิดาหรี่ตามองเขม็ง

“จ้ะ... นิศาไม่ได้โกหกหรอก แต่พ่อจะต้องให้เวลานิศาหน่อยนะจ๊ะ ให้เวลาฉันหาผู้ชายคนนั้นให้เจอก่อน...”

แผนถ่วงเวลาของหญิงสาวพังพินาศลงทันตา เมื่อได้ยินคำพูดต่อมาของบิดา “มึงจะไปหาใครอีกทำไมล่ะ ในตุรกีนี่มีใครยิ่งใหญ่ไปกว่าพวกการ์รัสโซ่บ้าง ไม่มี... ดังนั้นมึงไม่ต้องไปหาใครอีกแล้ว ถ้ามึงเลือกจะไม่ขายตัว และตั้งใจจะมีผัวรวย ๆ เอาไว้ให้พวกกูกอบโกยแล้วล่ะก็ มึงก็ต้องจับใครคนใดคนหนึ่งในการ์รัสโซ่ให้ได้ จะเป็นใครก็ได้ มึงเลือกเอาตามสบายเลย เพราะไม่ว่าจะเป็นคนไหน กูก็รับเป็นลูกเขยได้ทั้งหมดไม่เกี่ยง”

การ์รัสโซ่...

หล่อนไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับผู้ชายร้ายกาจพวกนี้เลย แต่ก็หนีไม่พ้น ทำไมโชคชะตาถึงได้เล่นตลกกับหล่อนแบบนี้นะ

“พวกเขาไม่มีทางมองนิศาหรอก...”

ปาณนิศากัดปากแน่นอย่างอดสู พูดออกมาตามความเป็นจริง ผู้หญิงอย่างหล่อนไม่มีทางเป็นนางในอุดมคติของผู้ชายสูงส่งอย่างพวกการ์รัสโซ่ได้หรอก แม้แต่คุณสมบัติของนางบำเรอหล่อนยังไม่รู้เลยว่าตัวเองมีครบหรือเปล่า

“กูไม่สนหรอกว่ามึงจะใช้วิธีอะไรทำให้กูได้เงินมาใช้ แต่มึงต้องทำให้สำเร็จ และกูให้เวลามึงแค่อาทิตย์เดียวเท่านั้น ถ้ามึงทำพลาดหรือไม่ยอมทำ... กูจะจับมึงขายให้เสี่ยเจ้าของบ่อน เสี่ยตัวอ้วน ๆ หนังเหนียว ๆ แก่ลงพุง มึงคิดเอาก็แล้วกันว่าจะเลือกแบบไหน จะเอาหนุ่มหล่อ ๆ แบบพวกการ์รัสโซ่ทำผัว หรือว่าจะเอาแก่คราวพ่อก็แล้วแต่มึง...” ผู้เป็นพ่อหัวเราะอย่างมีความสุข ขณะก้าวเท้าลงบันไดบ้านลงไปอีกครั้ง

ปาณนิศาน้ำตาทะลักทลายไม่หยุด หล่อนมองบิดาที่เดินหายไปในความมืดด้วยความเสียใจ ปวดใจ และผิดหวังยิ่งนัก พ่อไม่เคยรักหล่อนเลย ก็เหมือน ๆ กับมารดานั่นแหละที่ไม่เคยหยิบยื่นความสุขให้กับหล่อนเลย ตั้งแต่จำความได้ทั้งหล่อนและทั้งพี่วินทราต้องทำงานหนักมาตลอด ทำงานเพื่อหาเงินมาเลี้ยงดูพ่อกับแม่ที่ติดเหล้าและการพนันงอมแงม และด้วยเหตุนี้ไงพี่สะใภ้ของหล่อนถึงหนีไปกับผู้ชายคนอื่น

ฟันขาวสะอาดขบลงบนกลีบปากสีกุหลาบเต็มแรง แต่กระนั้นเจ้าตัวกลับไม่รู้สึกเจ็บ ใช่... หล่อนไม่รู้สึกว่ามันเจ็บเลย เพราะตอนนี้ที่ที่เจ็บปวดที่สุดมันอยู่ใต้หน้าอกข้างซ้ายของหล่อนต่างหากล่ะ หัวใจของหล่อนกำลังร่ำไห้ออกมาเป็นโลหิต ทั้งเจ็บ ทั้งปวด ทั้งทรมานกับสิ่งที่กำลังได้เผชิญ ไม่อยากจะเชื่อว่าผู้หญิงที่ไม่เคยเกรงกลัวใครในโลกอย่างหล่อนจะต้องมาตกอยู่ในสภาพกลืนไม่เข้าคายไม่ออกอย่างนี้ สภาพที่น่าอดสู สภาพที่ไม่ต่างจากโสเภณีที่กำลังจ้องจะงาบผู้ชายรวย ๆ สักคนมาไว้ในกำมือ หล่อนไม่อยากทำแบบนี้ ไม่อยากทำเรื่องชั่วช้าแบบนี้ แต่หล่อนมีทางเลือกหรือ ในเมื่อมันเป็นคำสั่งจากปากของบุพการีของตัวเอง