บทที่ 95 ตอนที่ 95

คนฟังอมยิ้มออกมา ดวงตาเป็นประกายสุกใสและเปี่ยมสุข “รู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ เหรอคะ นิศาไม่เห็นคุณแสดงออกมาเลย...”

“คุณก็รู้ว่าผมหยิ่งผยองแค่ไหน ผมไม่มีทางยอมรับง่าย ๆ หรอกว่ารักผู้หญิงที่ตัวเองป่าวประกาศปาว ๆ ว่าเป็นแค่อีตัวน่ะ”

ปาณนิศายิ้มกว้างออกมาด้วยความตื้นตันใจ ตอนนี้ไม่ว่าจะความสุขใด ๆ ในโลกหล...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ