บทที่ 5 ตุ๊กแกเป็นเหตุ

ลันลดายังคิดไม่ตกว่าเขาเป็นใคร และพาเธอมาที่นี่ทำไม เขาต้องการอะไรจากเธอกันแน่ ผู้ชายคนนั้นถึงแม้จะไม่ได้ดูน่ากลัว แต่ก็ไว้ใจไม่ได้ จะยังไงก็ตามเธอคงต้องไหลไปตามน้ำ เล่นไปตามบทเพื่อความอยู่รอด ป่านนี้พ่อแม่และพี่สาวจะเป็นยังไงบ้างนะ ท่านจะห่วงเธอบ้างไหม แผนเซอร์ไพรส์ครอบครัว แต่ตัวเองกลับถูกเซอร์ไพรส์เสียเอง แถมใครก็ไม่รู้มาจัดให้ ช่างเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขจริงๆ เธอตั้งใจมาหาพี่สาว เพื่อขอบคุณ ที่พี่ช่วยให้เธอได้ไปตามความฝัน ไม่ต้องแต่งงานตั้งแต่ยังเรียนหนังสือไม่จบ

"พี่ปอขา ป่านคิดถึงพี่ปอจัง"แม้ว่าที่ผ่านมาเธอกับพี่สาวจะไม่ค่อยได้พูดคุยกันเท่าไหร่ เพราะพ่อแม่ส่งลลนาไปอยู่ต่างประเทศตั้งแต่เธอยังเด็กๆ แต่ลันลดาก็จำได้และคิดถึงพี่ปอเสมอ วันที่พี่สาวกลับมา เธอกับพี่ก็กลายเป็นคนแปลกหน้า เธอเรียนหนัก ในขณะที่พี่ก็งานยุ่ง เวลาอยู่บ้านก็ไม่ตรงกัน และส่วนมากพี่ก็จะไม่ค่อยได้กลับบ้าน เธอภูมิใจเสมอที่มีคนรู้ว่าเธอเป็นน้องสาวนางร้าย และดีใจที่มีคนทักว่าเธอหน้าเหมือนพี่ ถึงแม้พี่จะมีข่าวเสียๆหายๆ แต่เธอก็ไม่เคยแคร์

ทุกอย่างมาแตกหักก็วันที่พ่อแม่ส่งพี่สาวให้มาแต่งงานแทนเธอ เธอรู้ว่าตัวเองมีคู่หมั้นตั้งแต่อายุสิบหก เคยมาหาตอนที่เขาประสบอุบัติเหตุ และหนีกลับเมื่อรู้ว่าเขามีภรรยาอยู่แล้ว เธอไม่เคยเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟัง จนกระทั่งเวลาผ่านไป แล้วเผ่าเพชรมาทวงสัญญา ลลนาจึงถูกบังคับให้มาอยู่ที่ไร่แทนเธอ เธอไม่รู้ว่าเพราะอะไรพี่สาวถึงยอม แต่เป็นแบบนี้ก็ดี เพราะเธอจะได้เรียนต่อจนจบ และกำลังจะไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ เธอใช้เวลานี้มาหาพี่สาว เพื่อมาขอบคุณและปรับความเข้าใจกัน เพราะตอนนี้พ่อกับแม่ก็อยู่ที่นี่ความคิดในหัวต้องสะดุด เมื่อสิ่งเร้าในร่างกายเริ่มตอบสนองอีกแล้ว

"ห้องน้ำอยู่ไหน"พูดกับตัวเอง ก่อนจะมองซ้ายมองขวา แล้วลุกขึ้นเดินหาห้องน้ำ เธอนั่งรถยาวนานหลายชั่วโมง แถมอากาศตอนนี้ก็หนาวเย็น อั้นจนปวดท้องไปหมดแล้ว

เมื่อเดินหาจนแน่ใจว่าชั้นบนไม่น่าจะมีห้องน้ำ หญิงสาวจึงตัดสินใจเดินลงไปข้างล่าง เป็นไงเป็นกัน ไหนๆเขาก็สั่งให้เธออยู่ที่นี่แล้ว

"จะไปไหน!"ทันทีที่เท้าแตะพื้น เสียงห้าวทุ้มก็ดังขึ้น ลันลดาอยากจะกลอกตาสักแปดตลบ ให้กับโจรที่ลักพาตัวเธอมา

"ไปกรุงเทพมั้งคะ"ตอบกลับด้วยน้ำเสียงยียวน สภาพแบบนี้เธอจะไปไหนได้

"อย่ามายอกย้อน ผมสั่งให้คุณอยู่ที่นี่คุณก็ต้องอยู่!"อาคมยังแผดเสียงดังลั่น

"ทราบแล้วค่ะ ว่าต้องอยู่ที่นี่ แต่ตอนนี้ฉันปวดฉี่มาก

ขออนุญาตลงมาฉี่ก่อนนะคะ เดี๋ยวจะกลับขึ้นไปให้ล่ามโซ่ ห้องน้ำไปทางไหนคะ"ตอบพร้อมกับถามหาห้องน้ำ ต่อให้ถูกเขาทรมานจนตาย เธอก็ต้องเข้าห้องน้ำ ยกเว้นข้อนี้เอาไว้สักข้อเถอะนะพ่อโจร

อาคมมองหน้าหญิงสาว ก่อนจะถอนหายใจ แล้วหันหลังเดินนำออกไปหลังบ้าน

"ตามมา"ร่างบางเดินตามหลังเขาไปเงียบๆ ตากลมโตมองนี่นั่นไปเรื่อย ปฏิกิริยาทางกายก็ตอบสนอง เธออั้นมานานเกินไป ขนพากันลุกเกรียว อยากจะปลดปล่อยออกมาเต็มทน แต่ก็ต้องตกตะลึง เมื่อเห็นห้องน้ำเขาเต็มตา ที่เป็นเพียงห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ ก่อจากอิฐบล็อก มีหลังคาเป็นสังกะสี รอยต่อระหว่างช่วงบนกับหลังคา มีช่องลมระบายอากาศรอบทิศทาง พื้นเทปูนไม่ได้ขัดมัน มีโถแบบที่นั่งยองๆ มีโอ่งน้ำตั้งอยู่ในนั้นสองใบ หญิงสาวกลืนน้ำลายลงคอ แต่ก็รู้สึกพอใจเมื่อดูสะอาดน่าใช้ วิถีชีวิตชาวชนบทก็เป็นแบบนี้ ที่มักจะสร้างห้องน้ำแยกออกมาจากตัวบ้าน

"ขอบคุณค่ะ"เอ่ยขอบคุณเสียงเบา เพราะยังงงกับสิ่งที่เห็น ขยับตัวจะเดินเข้าไปข้างใน แต่คนร่างสูงยังยืนอยู่กับที่

"คุณ! จะเสียมารยาทเกินไปแล้วนะ ฉันจะทำธุระส่วนตัวค่ะ"

"ก็ทำไปสิ"อาคมตอบอย่างไม่ใส่ใจ

"คุณมายืนอยู่แบบนี้ ฉันไม่สะดวก"หญิงสาวร้องบอก เธอไม่ใช่เด็กน้อย และเขาก็ไม่ใช่ผู้ปกครอง ที่ต้องมายืนเฝ้าหน้าห้องให้เธอ

"จะเข้าไหม หรือจะไปในป่า"

"คุณ!"

"ตามใจนะ ถ้าเรื่องมากก็เข้าป่า"พูดพร้อมกับชี้นิ้วไปที่ป่าข้างบ้าน บ้าไปแล้วจะให้เธอเข้าไปทำธุระในป่าเนี่ยนะ เธอไม่หน้าด้านขนาดนั้นหรอก ร่างบางกลั้นหายใจ เมื่อเดินเข้าห้องน้ำ เธอเลือกไม่ได้นี่ เป็นเชลยของเขา เขาสั่งแบบไหนก็ต้องทำแบบนั้น เข้าไปทำให้มันเสร็จๆจะได้จบๆกันไป เกิดคนบ้านี่เปลี่ยนใจตามเข้ามาด้วย จะลำบากมากกว่านี้

ร่างบางเดินผ่านหน้าคนตัวโตเข้าไปในห้องน้ำ แล้วปิดประตูใส่หน้าเขาอย่างแรง หารู้ไม่ว่าการกระทำที่ประชดประชันนั่น ส่งผลให้บางอย่างตื่นตัว ตากลมโตกวาดมองไปทั่ว ก่อนจะถอนหายใจออกมาอีกครั้ง ต้องเฝ้ากันขนาดนี้เลยเหรอ จะมากไปแล้วนะ คิดเมื่อทำธุระส่วนตัว ถึงจะโมโหแต่ก็ทำอะไรไม่ได้

จังหวะที่จะเปิดประตูออกไป หญิงสาวก็ต้องตกใจสุดขีด ตากลมโตเบิกกว้าง แข้งขาพากันอ่อนแรง เนื้อตัวสั่นเทา เมื่อเห็นลูกตาคู่เล็กๆนับสิบคู่จ้องมาที่เธอ อย่าบอกนะว่ามันคือ...

"กรี๊ดดดด!!!"หญิงสาวกรีดร้อง ร่างบางถลาไปที่ประตู มือบางคลำหากลอน เธอลืมไปได้ยังไง ห้องน้ำแบบนี้ มันต้องมีเจ้าสิ่งนี้อยู่แล้ว

"กรี๊ดดด!!!"ลันลดายังกรีดร้อง หูตาพร่ามัว น้ำตาไหลลงมาเป็นสาย เมื่อความกลัวเข้าเกาะกุมหัวใจลนลานจนหากลอนประตูไม่เจอ

"ฮ่าๆๆๆ"อาคมขำ เมื่อรู้ว่าเธอเจอกับอะไร ห้องน้ำหลังนี้เป็นห้องน้ำเก่า และไม่ได้ใช้งานมานาน ปกติเขาก็ไม่ได้แวะมาที่นี่บ่อยนัก ถ้ามาเขาก็จะใช้ห้องน้ำข้างบน ที่อยู่ในห้องนอน ยายคุณหนูนี่คงยังไม่ได้เปิดดูภายในห้อง จึงไม่รู้ว่ามีห้องน้ำอยู่บนนั้น เสียงกรีดร้องดังขึ้นเรื่อยๆ แข่งกับเสียงหัวเราะของเขา ร่างสูงขยับไปที่ประตู แล้วใช้ฝ่ามือตบเข้ากับบานประตูที่เป็นสังกะสีอย่างแรง

"เป็นไรคุณ!"ถามเหมือนห่วงใย แต่การกระทำกับตรงกันข้าม เมื่อฝ่ามือใหญ่ยังตบลงไปรัวๆบนสังกะสี

ปัง! ปัง! ปัง!

การกระทำของคนที่อยู่ด้านนอก ทำให้คนให้ห้องน้ำแทบหมดสติ ยิ่งเขาทุบประตูถี่มากเท่าไร สิ่งมีชีวิตที่แอบอยู่ตามซอกก็พากันแตกตื่น วิ่งออกมาจากที่ซ่อน ลันลดาพูดไม่ออก เมื่อเจ้าตุ๊กแกพากันวิ่งไปมาเต็มไปหมด

ตะๆๆตั๊กแก! ตะๆๆตั๊กแก!

ไม่วิ่งเปล่า มันยังส่งเสียงร้องอีกด้วย ตุ๊กแกเป็นสัตว์อีกประเภทที่เธอกลัวที่สุด

"กรี๊ดดด!!!"เสียงกรีดดังลั่นเป็นจังหวะสุดท้าย ก่อนที่คนในห้องน้ำจะล้มลงกับพื้น สติดับวูบ ภาพตรงหน้ามืดสนิท เมื่อไม่อาจต่อต้านกับความกลัวที่เกิดขึ้นได้ เมื่อเจ้าตุ๊กแกฝูงย่อมๆ พากันวิ่งไปทั่วห้อง จนเธอไม่กล้าแม้แต่จะคลำหากลอนประตู อาคมที่ยืนขำอยู่ข้างนอกเริ่มใจเสีย เมื่อเสียงเธอเงียบไป

"คุณ คุณ คุณได้ยินผมไหม"เสียงทุบประตูเปลี่ยนเป็นเสียงเคาะเบาๆ เมื่อข้างในเงียบสนิท

"คุณ! คุณ!"อาคมเริ่มใจคอไม่ดี เมื่อเธอยังเงียบ ชายหนุ่มตัดใจยอมเสียมารยาท ชะโงกหน้ามองเข้าไปทางช่องลม ภาพที่เห็นทำให้เขาตกใจไม่น้อย หญิงสาวร่างบอบบางนอนอยู่กับพื้น ใบหน้าซีดเผือด เธอกลัวจนเป็นลมเลยหรือ จะบอบบางเกินไปแล้ว คิดเมื่อวิ่งไปเอาชะแลงมางัดประตู ใครจะรู้ว่ายายคุณหนูนี่จะใจเสาะ ตายห่า! ถ้าเธอเอาเรื่องนี้ไปฟ้องนายหญิง เขาจะโดนอะไรบ้างวะเนี่ย ทำไงละที่นี้ คิดเมื่อออกแรงงัดบานประตู ต้องช่วยเธอออกมาให้เร็วที่สุด

"คุณ คุณเป็นไงบ้าง"ถามเมื่อตรงเข้าไปช้อนคนหมดสติเข้าสู่วงแขน แล้วอุ้มกลับเข้าไปในบ้าน

"ตายเปล่าวะ"พูดกับตัวเอง เมื่อวางร่างบางลงบนโต๊ะหน้าบ้าน แล้ววิ่งไปหาผ้ามาชุบน้ำเช็ดหน้าให้เธอ ใครจะคิดว่าเธอจะกลัวจนหมดสติ ตุ๊กแกตัวเล็กนิดเดียวเอง

"ซวยแล้วกู"ร่างสูงพูดกับตัวเอง เกิดเธอช็อคตายขึ้นมา เขาจะทำยังไงล่ะทีนี้