บทที่ 4 ฉ่ำรักบรรณารักษ์สาว บทที่ 4
เสียงฝ้ายร้องครางเพราะเมฆซุกไซ้จมูกที่ต้นคอของหล่อน ฝ้ายยืนชิดติดกับชั้นหนังสือและบิดกายอย่างเร่าร้อนตอนที่เมฆซุกไซ้ใบหน้าจูบแก้มของหล่อนและบางครั้งเด็กสาวก็หันมาจูบปากแลกลิ้นกับเด็กหนุ่มอย่างถึงใจ
ข้าวหอมเห็นมือไม้ของเมฆล้วงเข้าไปในเสื้อของฝ้าย เด็กหนุ่มแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตให้สาวมือไม้สั่น ฝ้ายครางและหันไปมาเพื่อมองว่ามีใครผ่านเข้าไปบ้าง
“ซี๊ดดด...เมฆ...พอเถอะนะ...ออกไปกันเถอะ”
“จะไปไหนล่ะฝ้ายจ๋า”
“ออกไปข้างนอกกันดีกว่า ที่นี่เดี๋ยวใครมาเห็นเข้านะ”
“ใครจะมาเห็น ที่นี่น่ะปลอดภัยที่สุดแล้วฝ้ายจ๋า มีแต่พี่บรรณารักษ์อยู่คนเดียว ตอนพักเที่ยงเขาก็ออกไปกินข้าวกันหมด”
“แต่ฝ้ายกลัวพี่เขาจะเข้ามาเห็นนี่...อูย...ซี๊ดดด...เมฆ...พอเถอะน่า”
“พี่บรรณารักษ์เห็นยังทำงานอยู่ที่โต๊ะ...แบบนี้แหละดี เมฆชอบ ตื่นเต้นเป็นบ้า...ฝ้ายจ๋า...เมฆจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว”
“เมฆ...ยะ...อย่านะ...โอย...อย่า”
เด็กสาวร้องห้ามแต่ก็ยังยอมให้เมฆกอดจูบอย่างหื่นกระหาย ข้าวหอมเห็นกระดุมเสื้อของเด็กสาวถูกปลดออกสองสามเม็ดแล้วมือซุกซนของเด็กหนุ่มที่วุ่นวนอยู่ด้านหน้าก็ล้วงเอาสองเต้าเต่งตูมของเด็กสาวออกมา ข้าวหอมถึงกับตาโตเพราะไม่อยากเชื่อว่าหน้าอกของฝ้ายจะใหญ่และตั้งตูมอย่างนั้น
“อ๊าส์...อ๊าส์...เมฆจ๋า...อย่า...อย่า”
ฝ้ายเอามือยันบนชั้นหนังสือขณะที่ข้างหลังของหล่อนเด็กหนุ่มรุ่นเดียวกันเบียดตัวเข้าหา ข้าวหอมเห็นเมฆส่ายสะโพกไปมาเหมือนกำลังเบียดถูอะไรบางอย่างกับบั้นท้ายของฝ้าย ถึงไม่บอกหล่อนก็เริ่มจะเดาออกจากประสบการณ์ที่ประสบมาสด ๆ ร้อน ๆ เมื่อเช้านี้ มือของข้าวหอมชักเกร็งและเนื้อตัวหล่อนก็เย็นไปหมด แต่เหมือนมันจะเป็นแต่ภายนอกเท่านั้นเพราะข้างในของหล่อนเริ่มเดือดพล่านเหมือนน้ำเริ่มเดือดเมื่อเห็นภาพที่มันกระตุ้นเร้าความรู้สึกเข้าอีกหน
“อูย...ซี๊ดดดด...เมฆจ๋า...ยะ...อย่า...อย่า”
ฝ้ายแหงนหน้าขึ้นด้วยความรันจวนเพราะเมฆบีบที่หัวนมของหล่อน ไล้วนมันเบา ๆ จนสาวเจ้ามั่นเทิ้มไปทั้งตัว สลับกับการเคล้นคลึงนมอวบใหญ่ทั้งสองเต้า ฝ้ายเบียดขาเข้าหากันและบิดกายเร่า ดูแล้วเร่าร้อนซะจริง
สองหนุ่มสาวยังคงพลอดรักกันอยู่อย่างนั้น ข้าวหอมอธิบายไม่ถูกไม่รู้ว่าตัวเองก็รู้สึกยังไง ใจหนึ่งก็รู้สึกว่าเด็กหนุ่มสาวสองคนนี้ช่างกระไร ที่อื่นมีตั้งมากมายแต่ไม่ยอมไปพลอดรักกัน ดันมาแสดงหนังสดในห้องสมุดแบบนี้ ถึงมันจะมิดชิดแต่ก็ทำเอาบรรณารักษ์สาวถึงกับอารมณ์กระเจิง
“ฝ้ายจ๋า...นมฝ้ายนี่นุ่มมือดีจริง ๆ อืม...ซี๊ด”
เมฆครางขณะที่เบียดด้านหน้ากับบั้นท้ายของฝ้าย ฝ้ายเด้งบั้นท้ายให้ยิ่งเสียดสีกับตัวของเด็กหนุ่มมากขึ้น ตอนนี้หน้าตาของหล่อนเหยเกเพราะความเสียวจากปลายเต้าที่ถูกกระตุ้นเร้าจากปลายนิ้วของเพื่อนชาย
“โอย...เมฆจ๋า...ซี๊ดดดด...ช่วยฝ้ายด้วย...โอย...สะ...เสียว...เสียวอะไรอย่างนี้”
“นี่ไง...เมฆช่วยอยู่นี่ไง...หันมานี่สิ”
“มะ...เมฆจะทำอะไร”
“ก็ทำให้ฝ้ายเสียวมากกว่าเดิมไง...ซี๊ด...อูย...เมฆก็เสียวนะรู้มั้ย”
ฝ้ายหันมาตามที่เมฆบอก แล้วเพื่อนชายของหล่อนก็เฟ้นฟอนใบหน้ากับสองเต้าเต่งตูม ปากของเมฆครอบลงบนปลายเต้าแล้วดูดดุนอย่างเอร็ดอร่อยจนสาวเจ้าครางเสียงกระเส่า
“อูย...โอย...ซี๊ดดดด...อา...อา”
“เสียวมั้ย...นมของฝ้ายนี่อร่อยจริง ๆ”
“เมฆอย่าดูดแรงนักซี...เดี๋ยวของฝ้ายก็ช้ำหมดหรอก”
“ไม่ดูดแรง ๆ แล้วมันจะเสียวเหรอ...อืม...นมแดง ๆ แบบนี้ยิ่งดูดก็ยิ่งอร่อย”
แล้วเด็กหนุ่มก็ตั้งหน้าดูดที่ปลายตูมสองเต้าสลับไปสลับมา ส่วนฝ้ายก็ร้องครวญครางไม่หยุด ยิ่งเสียงของเด็กสาวดังฟังชัดก็ยิ่งทำให้สติสตังของข้าวหอมกระเจิดกระเจิง หล่อนไม่ได้ตั้งใจจะรู้สึกแบบนี้เลยแต่แล้วก็เกิดอาการเสียว ๆ ตงิด ๆ ที่ระหว่างเรียวขา ข้าวหอมเริ่มเบียดเรียวขาเข้าหากัน สายตาของหล่อนไม่อาจละไปได้เลยจากบทเล้าโลมกันของสองหนุ่มสาว
“อูย...ซี๊ดดดด...เมฆจ๋า...ฝ้ายจะตายอยู่แล้ว”
“ฝ้ายแยกขาหน่อยสิ” เด็กหนุ่มเงยหน้าพูดเสียงแหบพร่า
“เมฆจะทำอะไรน่ะ”
“น่า...เร็ว ๆ เข้าสิ...เดี๋ยวใครเข้ามาเห็นนะ”
“อือ...ซี๊ดดด...แค่นี้ฝ้ายก็กลัวจะแย่แล้ว เมฆจะทำอะไรอีกเนี่ย”
“แยกขาออกก่อน...เดี๋ยวเมฆบอก”
เมฆสั่งหญิงสาวแต่มือและปากก็ยังทำงานอย่างไม่ลดละ ยังเฟ้นฟอนอยู่ที่สองเต้าอวบอิ่มที่เนื้อขาว ๆ โผล่พ้นเสื้อออกมาเห็นอย่างชัดเจน ฝ้ายแยกขาออกแต่โดยดี
จังหวะนั้นเองเมฆก็เลื่อนมืออีกข้างลงไปแล้วถลกกระโปรงของเด็กสาวขึ้นมา กระโปรงลายดอกไม้ของฝ้ายถูกถลกขึ้นมาถึงเอวของหล่อนทำให้เห็นช่วงเรียวขาขาวอวบ เมฆทำอย่างเร่งร้อน เด็กหนุ่มดึงจีสตริงของเพื่อนสาวลงไปกองที่ปลายเท้า
“เมฆ...เดี๋ยวใครก็เข้ามาเห็นหรอก”
ฝ้ายบอกด้วยสีหน้าตระหนกแต่เด็กหนุ่มกลับยิ้มเหมือนไม่เกรงกลัวอะไร
“แบบนี้แหละดี...ไม่มีใครเข้ามาในนี้หรอกน่า เขาไปพักกินข้าวเที่ยงกันหมดแล้ว”
“แต่ฝ้ายกลัวพี่บรรณารักษ์เขาจะเข้ามาเห็นนี่”
“น่า...รับประกันว่าไม่มีใครเข้ามา”
ดูท่าทางเมฆจะแน่ใจซะเหลือเกินว่าไม่มีใครเข้ามาเห็นตอนเข้าด้ายเข้าเข็มแบบนี้ ถ้าทั้งสองรู้ว่าหลังชั้นหนังสือที่อยู่ใกล้กันมีสายตาของใครจ้องอยู่ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง แต่ก็ต้องยอมรับว่าทั้งสองกล้าหาญชาญชัยที่กล้าทำกันแบบนี้
“ซี๊ดดด...เมฆจ๋า...อ๊อย...อ๊อย”
