บทที่ 116 บทที่ 32 ขอขมา

บทที่ 32 ขอขมา

“ถานอิง เจ้ารู้หรือไม่ ข้ากับพี่ชายต่างรักเจ้าพร้อม ๆ กัน” เสียงของอวี้เหยียนแผ่วเบา ทว่าแฝงไปด้วยความจริงใจ “ข้าเห็นเจ้ามาตั้งแต่แรก เห็นเจ้ากับท่านพี่อยู่ใกล้ชิดกัน ข้าจึงอดรู้สึกหึงหวงมิได้แม้เขาจะจากไปแล้ว ข้าก็ยังรู้สึกอยู่ดี”

ถานอิงพิงตัวลงกับอกของเขา น้ำเสียงของนางอ่อนโยน “แต่...