บทที่ 102 ตอนที่ 102

“พ่อกันนัน... ฉัน... ”

มาลียกมือขึ้นทาบอก ใบหน้าซีดเผือด ถ้าพ่อผัวพูดขนาดนี้หล่อนจะเถียงอะไรได้

“ไอ้รื่นไม่อยู่เดือนเดียวเอ็งถึงกับทนไม่ได้เชียวหรือวะนังมาลี”

กำนันเสือถามเสียงดุ ตวัดสายตามองมาลีแวบหนึ่ง รู้สึกผิดหวังในตัวของลูกสะใภ้คนนี้

“ฉัน... เอ่อ... ก็... ก็ฉันเหงา”

มาลีโกหกใครไม่เก่ง ไม่ร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ