บทที่ 23 บทที่ 22 ในที่สุดก็ไม่ไร้ตัวตนอีกต่อไป

บทที่ 22 ในที่สุดก็ไม่ไร้ตัวตนอีกต่อไป

หลังจากวันนั้นไป๋อวิ๋นก็ทำตามคำที่เขาบอกกับซือเหยาทุกอย่าง นางได้ป้ายประจำตัวมาอยู่ในมือ และมีตัวตนในดินแดนและยุคนี้เป็นครั้งแรกตั้งแต่ข้ามมิติมา

ป้ายชื่อที่เป็นชื่อของนางเองอย่างแท้จริง ไม่ใช่ป้ายชื่อที่แสดงว่านางเป็นสมบัติของผู้ใด

“เจ้าอยากไปแคว้นฉู่หรือไม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ