บทที่ 49 บทที่ 10 แปลกที่แปลกคน

บทที่ 10 แปลกที่แปลกคน

แสงแดดอ่อนยามเช้าส่องลอดหน้าต่างตกกระทบลงบนใบหน้าคมสันของหลางหานเจิ้ง เขาค่อย ๆ ลืมตาขึ้นอย่างเชื่องช้า ก่อนจะพลิกตัวเตรียมลุกจากเตียง แต่เมื่อหันไปเห็นร่างของคนที่นอนอยู่เคียงข้าง ความทรงจำจากเมื่อคืนก็ค่อย ๆ หวนกลับมา

ปกติเขาไม่ใช่คนที่ตื่นสายเช่นนี้ ทว่าเมื่อคืนเขาแทบไม่ไ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ