บทที่ 37 ตอนที่ 37

“ไม่... อย่าทำอะไร... หม่อมฉันเลยเพคะ...” เมื่อรู้ว่าทางรอดมันตันเสียแล้ว น้ำตาก็ไหลรินออกมา มันคือน้ำตาแห่งความขลาดกลัว แต่เซรีมกลับคิดว่าน้ำตานี้คือการเสแสร้ง

“เลิกแสดงละคร และรอคอยสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นเถอะ”

“แต่... หม่อมฉัน... ไม่...”

คำปฏิเสธของหล่อนไร้ความหมายสำหรับเจ้าชายทะเลทรายที่กำลังหื...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ