บทที่ 27 27

“ฉัน...” คณากรแทบพูดไม่ออก เขามองใบหน้าสวยในตอนนี้ที่มีน้ำตาค่อย ๆ ไหลอาบแก้มนวลเนียนออกมา

“หนูว่าเราพอกันแค่นี้ดีไหมคะ?” เธออยากจะถอยทุกอย่างแล้ว เธอรับไม่ไหวแล้วจริง ๆ เธอยอมกลับไปดูที่เดิม ใช้ชีวิตแบบเดิม อยู่กับยายสองคนแบบเดิมยังดีกว่า ในตอนนี้ที่ต้องทนรองรับอารมณ์ของผู้ชายใจร้ายคนนี้ คำพูดของ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ