บทที่ 24 คุณเตคือรอยยิ้มของผมนะครับ

เตโชเดินตามหลังคุณสิงห์ต้อยๆ เหลียวซ้ายแลขวาเพราะกลัวว่าจะเจออะไรเช่นนี้อีก คุณสิงห์เดินนำเขาเข้ามาภายในตัวบ้าน มุ่งตรงไปที่ทิศทางหนึ่งอย่างมั่นคง เตโชที่กำลังมองไปรอบๆ อย่างสนอกสนใจปะปนไปกับความหวาดระแวง จนกระทั่งเดินไปชนเข้ากับคนคนหนึ่ง จนตัวเซถอยหลังไปเล็กน้อย

เตโชยกมือขึ้นลูบหน้าผากตัวเองปอยๆ แล...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ