บทที่ 6 เมดสาวสุดยั่วยวนไซซ์ 3XL!!!

ตอนนี้เตโชกำลังทำหน้าปั้นยากอยู่ตรงหน้าของเจ้าของคอนโดหรู คุณสิงห์กำลังทำอาหารง่ายๆ ให้เขาทาน ง่ายในที่นี้คือง่ายจริงๆ ง่ายจนใครๆ ก็ทำได้ นั่นก็คือการเวฟอาหารแช่แข็งจำนวน 2 ที่ แล้วจึงวางลงตรงหน้าเขาด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะผละกลับไปทานอาหารของตน

หลังจากที่เตโชถูกคุณสิงห์ใช้มือช่วยจนสุขสม ชายหนุ่มก็ผละไปจัดการอาบน้ำอาบท่าตามคำบอกของอีกฝ่ายในทันที ทำให้เขารับรู้ได้ว่าห้องนี้ถูกจัดตกแต่งไว้อย่างดี และบ่งบอกว่าคุณสิงห์ร่ำรวยแค่ไหน แต่อะไรก็ไม่เท่าชั้นชั้นในลายลูกไม้ที่กองสุมกันอยู่ในตะกร้า ทั้งบราเซีย กางเกงใน บอดี้สูท หรือแม้แต่ถุงน่องก็ยังมี

เตโชกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ รู้สึกลำคอแห้งผาก อยากจะหมุดหัวจุ่มไว้ในตะกร้า สูดดมกลิ่นกายหอมฟุ้งที่เขาชื่นชอบนักหนาให้ฉ่ำปอด แต่ก็คิดได้อีกว่าการทำเช่นนั้นมีแต่ทำให้เขาเข้าใกล้คำว่าโรคจิตเข้าไปทุกที ชายหนุ่มหันซ้ายหันขวาว่าปลอดภัยดีหรือไม่ ก่อนจะคิดขึ้นได้ว่าตอนนี้เขาอยู่ในห้องน้ำเพียงลำพัง ดังนั้นจึงไม่รั้งรอที่จะทำตามความต้องการของตน เตโชเดินเข้าไปใกล้ๆ ตะกร้าชุดชั้นใน ทรุดตัวลงนั่งคุกเข่าราวกับได้เจอขุมทรัพย์อันแสนล้ำค่า ไม่รอช้าที่จะปักหัวจุ่ม มุดลงไปในทันที!!

“คุณเตทำอะไรน่ะครับ” เสียงของสิงหราชดังขึ้นจากทางด้านหลัง ทำให้เตโชเด้งตัวขึ้นมาในทันที เมื่อหันกลับไปแล้วก็พบว่าอีกฝ่ายกำลังเดินเข้ามาใกล้ พร้อมๆ กับผ้าขนหนูที่อยู่ในมือ เตโชมองเลยไปที่ด้านหลังอีกนิด ก่อนจะเห็นว่ามีประตูที่อีกฝั่งหนึ่งของห้อง!!!

“ขอโทษด้วยนะครับที่เข้ามาโดยพลการ ผมเคาะเรียกแล้วแต่คุณเตไม่ตอบ ก็เลยถือวิสาสะเปิดเข้ามา เพราะไหนๆ ......เราก็เห็นกันมาหมดแล้ว” สิงหราชพูดด้วยรอยยิ้ม แต่ดวงตาเหลือบลงมองที่ด้านล่าง เตโชรู้สึกร้อนวูบที่หน้าจนต้องยกมือขึ้นกุมเป้า บดบังเตโชใหญ่จากสายตาของคุณสิงห์ด้วยความเขินอาย เหมือนสาวน้อยสุดโมเอ้ที่น่ารักน่าชังยามเนื้อตัวเปลือยเปล่าจนต้องยกมือขึ้นปิดบนปิดล่าง เพียงแต่ว่าเขานั้นเป็นชายตัวใหญ่ร่างโตกล้ามเป็นมัดๆ แทนที่มันจะสุดแสนน่ารัก กลับกลายเป็นกะเทยควายไปเสียได้ สิงหราชหัวเราะให้กับท่าทีนั้นของคนอ่อนกว่า แล้วจึงเอ่ยธุระของตนพร้อมๆ กับถามคำถามเดิมไปด้วย

“ผมเอาผ้าเช็ดตัวมาให้ครับ แล้วนี่คุณเตหาอะไรอยู่เหรอครับ?” เตโชหันมองตะกร้าผ้าชุดชั้นใน จะบอกออกไปว่ามาซุกไซ้ดมกลิ่นก็กลัวคุณสิงห์จะกลัวเข้า จึงจำใจเอ่ยโกหกออกไปแทน

“ผมทำของตกน่ะครับ เลยมาคุ้ยตะกร้าหาดู”

“อ้อ แล้วเจอรึยังครับ?”

“ครับ เจอแล้ว” เตโชได้แต่ภาวนาภายในใจว่าขอให้คุณสิงห์อย่าถามหาถึงของที่เขากำลังพูดถึงนี่เลย ไม่อย่างนั้นเขาจะต้องเหงื่อตกมากกว่านี้แน่

“ครับ” โชคดีเป็นของเขา ที่คุณสิงห์ไม่ถามเซ้าซี้อะไรต่อ แต่กลับยอมรับคำตอบนั้นด้วยรอยยิ้ม แล้วจึงเอ่ยย้ำอีกหนก่อนจะหมุนกายเดินจากไป

“รีบอาบน้ำแล้วตามออกมานะครับ ผมจะทำอาหารไว้รอ” เตโชพยักหน้าหงึกๆ รับคำ มองอีกฝ่ายที่กำลังจะพ้นประตูออกไป ไม่วายใจดีกดล็อกให้ด้วย ทำให้เขาอดที่จะพึมพำออกมาไม่ได้

“หลังประตูนั้น..... ห้องนอนคุณสิงห์รึเปล่านะ” แม้จะอยากรู้ใจแทบขาด และอยากเปิดเข้าไปดูมากแค่ไหน สุดท้ายเขาก็ต้องตัดใจแล้วจัดการอาบน้ำชำระล้างร่างกายของตนอย่างเร่งรีบ เพื่อที่จะมาพบกับอาหารแช่แข็งที่คุณสิงห์เวฟให้เขาทาน.....

เตโชทานอาหารไปเงียบๆ ขณะที่ลอบมองคุณสิงห์ไปพลาง เห็นสีหน้าและท่าทางของคุณสิงห์ก็พอจะบ่งบอกได้ว่าอีกฝ่ายไม่ค่อยชื่นชอบอาหารมื้อนี้สักเท่าไหร่นัก จนทำให้เขาอดที่จะเอ่ยถามออกไปไม่ได้

“คุณสิงห์ไม่ชอบอาหารนี่เหรอครับ” ว่าพร้อมพยักพเยิดไปที่กล่องอาหารของอีกฝ่าย สิงหราชชะงัก ก่อนจะเงยหน้าขึ้น ส่งรอยยิ้มบางเบาตอบกลับไป

“ครับ มันไม่ค่อยอร่อยเท่าไหร่”

“งั้นเปลี่ยนกันดีไหมครับ” เตโชพูดแล้วดันกล่องอาหารไปตรงหน้า แต่สิงหราชก็ดันกลับคืนมาตามเดิม

“ผมไม่ค่อยชอบอาหารแช่แข็งทุกประเภทน่ะครับ มันไม่เหมือนกันการปรุงสดใหม่ ตั้งแต่คุณป้าลาออกไปก็ไม่มีคนหิ้วอาหารจากบ้านใหญ่มาฝากผมอีกเลย ก็เลยไม่ค่อยชอบอาหารแบบนี้น่ะครับ”

“งั้นให้ผมทำอาหารให้เอาไหมครับ เอาไว้ตอนเย็นที่ผมทำงานบ้านเสร็จแล้ว ผมจะทำอาหารเอาไว้ให้ด้วย” สิงหราชแสดงสีหน้าลังเลใจ เอ่ยด้วยความไม่แน่ใจเท่าไหร่นัก

“คุณเตจะเหนื่อยเกินไปรึเปล่าครับ”

“ไม่หรอกครับ ผมทำอาหารเก่งนะครับ ใช้เวลาไม่นานเลย” สิงหราชนิ่งไปเมื่อได้ฟังถ้อยคำ ก่อนจะยอมพยักหน้ารับอย่างเสียไม่ได้ เพราะในดวงตาอีกฝ่ายบ่งบอกถึงความแน่วแน่จริงจัง

เมื่อเตโชเห็นคนตรงข้ามพยักหน้ารับ ก็พลันฉีกยิ้มกว้าง ในห้วงมโนภาพเกิดเป็นภาพของผู้ชายตัวใหญ่ที่สวมใส่ผ้ากันเปื้อนสีดำสนิทกำลังยืนทำอาหารอยู่ตรงหน้าเคาน์เตอร์ หันกลับมาหาคนรักเมื่อยามที่ได้ยินเสียงเปิดประตูเข้ามาภายในห้อง มันคงจะเป็นภาพของพ่อบ้านใจกล้าที่เต็มไปด้วยออร่าของความเป็นสามีที่ดี แค่คิดตัวเขาก็ฟินไปถึงไหนต่อไหน จะดีแค่ไหนกันนะหากมันเกิดขึ้นจริงอย่างที่ใจเขาต้องการ

ในวันถัดมาหลังจากที่เตโชไปเรียนและมาทำงานพาร์ทไทม์ที่ร้านพี่บัวเสร็จเรียบร้อย เขาก็เดินขึ้นลิฟต์มาที่ด้านบนมุ่งตรงไปที่ห้องของคุณสิงห์ แม้ว่าเขาพึ่งจะเคยมาแค่ครั้งเดียว แต่เขาก็จดจำมันได้ขึ้นใจ ชายหนุ่มฮัมเพลงในลำคอ สองขาก้าวเดินไปพลาง ด้วยความสุขใจจนแทบจะเต้นบัลเลต์ได้ ไหนจะของชิ้นสำคัญอย่างผ้ากันเปื้อนสีดำที่เขาลงทุนควักเงินซื้อด้วยตัวเองซึ่งกำลังนอนนิ่งอยู่ในกระเป๋าเป้ที่ด้านหลัง วันนี้เขาจะสวมบทเป็นพ่อบ้านใจกล้า!!!

ตอนนี้เป็นเวลา 2 ทุ่มแล้วและคุณสิงห์ก็อยู่ที่ด้านบนหลังเลิกงาน อีกฝ่ายแวะมาหาเขาที่ร้านซักรีดก่อนจะบอกให้เขาขึ้นไปหาที่ด้านบนหลังเลิกงาน เพื่อที่จะบอกว่าอะไรอยู่ตรงไหนและต้องทำอะไรบ้างถึงจะถูกใจคุณเจ้าของห้อง ดังนั้นแล้วเตโชจึงก้าวเดินไปด้วยความลิงโลดใจ เพราะต่อจากนี้ไปเขาจะได้เจอกับคุณสิงห์ในทุกๆ วัน และเขานั้นจะใช้วิธีที่จะทำให้คุณสิงห์ระทดระทวยอยู่ในอ้อมกอดของตนให้ได้!!

ฝ่ามือใหญ่กดลงที่กริ่งหน้าประตู รอเพียงไม่นานนักคุณสิงห์ก็เดินมาเปิดประตูด้วยสภาพสวมใส่ชุดคลุมอาบน้ำสีดำสนิทผ้าซาตินเรียบลื่น แต่ถึงกระนั้นเขาก็ยังไม่วายแอบเห็นชั้นในลายลูกไม้ที่โผล่วับๆ แวมๆ ชวนให้ใจเต้นสั่นระทึก คุณสิงห์เปิดประตูออกกว้างเป็นการเชื้อเชิญ เตโชไม่รอช้าที่จะก้าวเข้าไป เมื่อเข้าไปแล้วสิงหราชก็เดินนำไปที่โซฟา ซึ่งมีบางสิ่งถูกวางเอาไว้อยู่ สิงหราชเดินไปหยิบของสั่งนั้นก่อนจะชูขึ้นสูงพร้อมเอ่ยด้วยรอยยิ้มสุภาพอ่อนโยน

“ใส่ชุดนี้นะครับ” เตโชถึงกับปากกระตุก รอยยิ้มที่เจิดจ้าในคราแรกแปรเปลี่ยนเป็นการยิ้มแกนๆ ส่งให้

“คุณสิงห์..... พูดจริงเหรอครับ”

“ครับ ถือว่าเป็นการทดลองไปในตัว” เตโชรับของที่ว่ามาถือไว้ในมือ มันคือชุดคอสเพลย์..... ชุดของเมดสาวสุดยั่วยวนไซซ์ 3XL!!!

เตโชเดินถือชุดเข้ามาในห้องน้ำด้วยจิตใจที่เลื่อนลอย หมดกับภาพความผัวของคุณสิงห์ หมดกันพ่อบ้านใจกล้าที่ดูอ่อนโยนเป็นสามีที่ดี หมดกันกับภาพความฟินที่มุ่งหวังตั้งใจ!!!

เตโชยกมือขึ้นทึ้งหัวตัวเองแรงๆ อดที่จะบ่นกับตัวเองไม่ได้ว่ามึงก็รู้ใช่ไหมว่าคุณสิงห์เขามีเรื่องเซอร์ไพรส์มึงได้ตลอด ทำไมมึงถึงไม่รู้จักจำ แล้วเลิกเอาคุณสิงห์นั้นไปเปรียบเทียบกับคนทั่วไปสักที เขาไม่เหมือนคนอื่น มึงเข้าใจไหมตัวกู!!!

เขาอยากจะทะลุมิติแล้วยื่นมือไปบีบคอตัวเองอีกคนที่มีความคิดในฝันเป็นภาพมโนทั้งหลายทั้งแหล่ ไอ้ที่คิดว่าจะได้เป็นผัวเขา หรือเราอาจจะต้องคิดใหม่ บางทีมันอาจจะพลิกโพกันได้ อย่างคุณสิงห์อยู่ข้างบนแล้วไอ้เตอยู่ข้างล่าง......

เพียงเท่านั้นเตโชก็ขนลุกเกรียว ยามนึกภาพเช่นนั้นแล้วทำใจไม่ได้ อยากจะกระอักเลือดตาย ตัวเขาทั้งตัวใหญ่กว่า สูงกว่า (นิดหนึ่ง) กล้ามใหญ่กว่า ตัวแน่นมากขนาดนี้จะพลิกให้กูเป็นเมียเรอะ! ไม่มีทาง!!!!!

ชายหนุ่มกำชุดเมดสาวในมือเอาไว้แน่นด้วยท่าทางแน่วแน่ ไม่ยอมแพ้ต่อความผัวและความเมียที่คุณสิงห์ยัดเหยียดให้

เพียงไม่นานนักเตโชก็เปลี่ยนชุดเสร็จ จึงค่อยๆ ก้าวเท้าออกจากห้องน้ำด้วยท่าทีขวยเขิน สองมือคอยดึงชายกระโปรงเอาไว้ไม่ให้มันร่นขึ้นสูงจนไอ้เตใหญ่มันโผล่พวงองุ่นออกมาทักทายเล่นลม สิงหราชที่กำลังนั่งอ่านหนังสือด้วยท่วงท่าสง่างามราวกับถูกฝึกตั้งแต่เกิดหันมามองเล็กน้อย ก่อนที่จะหันมามองเต็มตาพร้อมรอยยิ้มยินดีปรากฏขึ้นบนใบหน้า ลุกขึ้นจากโซฟาสาวเท้าเข้ามาใกล้

เตโชเลิ่กลั่กหันซ้ายหันขวาอยู่ไม่สุข จนสองเท้าค่อยๆ ขยับถอยหลังจนชิดกำแพงและถูกกักไว้ในอ้อมแขนของคุณสิงห์ในที่สุด ชายหนุ่มรู้สึกตัวเองนั้นน่ารักตัวน้อยตัวนิดในวงแขนแข็งแกร่ง เพียงแต่ตอนนี้เขาไม่ได้เงยหน้าขึ้นมองพระเอกเหมือนฉากนิยายหรือในละครทั่วไป แต่กลับกำลังก้มหน้าลงต่ำเล็กน้อยเพื่อให้สบตากับคนตรงข้ามได้พอดิบพอดี

สิงหราชเลื่อนมือมาวางลงบนบ่าจับดึงลูกไม้ที่พันพับกันไปมาให้คลายออก ก่อนจะลากไล้ลงมาที่เนินอก ปลายนิ้วเกี่ยวเอาสายชุดเล็กน้อยแล้วจึงปล่อยให้มันดีดลงที่ผิวเนื้อ

เพี้ยะ!

“เจ็บไหมครับ” เตโชส่ายหน้าไปมา ข่มกลั้นลมหายใจและความต้องการบางอย่างที่พลันปะทุเพียงเพราะปลายนิ้วและแรงดีดเบาๆ ที่เนินอกเล็กน้อยเท่านั้นเอง

“ตัวสายทำมาได้ดี ไม่รัดจนเกินไป แข็งแรงทนทาน” สิงหราชผละออกหลังจากพูดพึมพำ ก้มหน้าลงจดข้อมูลลงสมุดของตน ตอนนี้เตโชกำลังสวมใส่ชุดเมดที่ด้านหน้าปกปิดไว้หมดตั้งแต่ช่วงอกลงมาถึงด้านล่าง มีโบสีดำอันใหญ่อยู่ที่ตรงกลางอก มีผ้ามุ้งบางเบาสีดำปิดลงมาถึงต้นขา แล้วสวมทับด้วยผ้ากันเปื้อนสีขาวระบายลูกไม้โดยรอบ

“หันหลังหน่อยได้ไหมครับ” เตโชหมุนกายหันหลังตามคำสั่ง รับรู้ได้ว่าตอนนี้ใบหน้าของตนแดงเถือกอย่างไม่อาจควบคุม ปลายนิ้วร้อนลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลัง ทำให้เตโชพลันเด้งตัวไปที่ด้านหน้าหลีกหนีสัมผัส ริมฝีปากนั้นข่มกลั้นเสียงน่าอายที่เกือบจะหลุดเสียงครางออกมาให้ได้ยิน ปลายนิ้วลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังแตะไปตามเส้นขอบของชุดผะแผ่ว

ที่ด้านหลังของเตโชนั้นเป็นเพียงเส้นสายขนาดใหญ่ขนาดสองเซนติเมตร เป็นเส้นแบนสี่เหลี่ยม มีตะขอเกี่ยวคล้ายกับชุดชั้นใน และมีสายให้ผูกเอวที่ด้านหลัง ด้านล่างสวมใส่เป็นจีสตริงสีดำสนิทแบบผูกข้าง

เฮือก!!

เตโชพลันสะดุ้งเฮือก เมื่อปลายนิ้วนั้นลูบไล้ลงต่ำจนแทบจะแตะลงกับช่องทางของเขาอยู่รอมร่อ ทำให้เขาทนไม่ไหวอีกต่อไป จึงเอื้อมมือออกไปจับคว้าข้อมือแกร่งให้หยุดชะงักลง สิงหราชหยุดทุกการกระทำ เงยหน้ามองคนที่จับข้อมือของตน พอเห็นว่าชายหนุ่มกำลังหอบหายใจแรง ใบหน้าแดงเรื่อ และกลางกายที่ชูชัน เขาก็พลันเข้าใจได้ในทันที

“ขอโทษครับ พอดีผมอยากจะดูเนื้อผ้าว่ามันบางเกินไปไหม เลยเผลอล่วงเกินคุณเตไป ขอโทษด้วยนะครับ” พูดแล้วก็โค้งตัวลงต่ำแสดงออกถึงความจริงใจและความสัตย์จริงที่มีให้กัน เตโชปล่อยข้อมือของอีกฝ่ายช้าๆ พยักหน้ารับ อ้อมแอ้มถามไม่เต็มเสียง

“ตอนนี้ผมไปทำความสะอาดได้หรือยังครับ”

“อ่า ครับ เชิญเลย” สิงหราชตอบกลับก่อนจะหมุนกายหันหลัง บอกถึงสิ่งต่างๆ ที่เขาต้องรับรู้ ถุงขยะอยู่ตรงไหน เครื่องซักผ้า ไม้ถูพื้น การเรียงของ การจัดเก็บชั้นหนังสือ การจัดเก็บเอกสารและมาร์คต่างๆ ที่สำคัญ สิงหราชแนะนำพร้อมกับอธิบายไปด้วยว่าทำไมหลายๆ คนถึงไม่ถูกใจเขา เช่นบางคนทำงานได้แต่ไม่ละเอียด บางคนทำงานดีแต่ช้า กว่าจะเสร็จก็ใช้เวลานานพอสมควร หรือบางคนทำแล้วหนักมือ ข้าวของใช้เปลือง ไม่นานก็หมดลงทั้งๆ ที่พึ่งซื้อมาเติม ด้วยความคิดที่ว่าใช้เยอะๆ ยิ่งฟองมากยิ่งสะอาดยิ่งหอม หรือบางคน..... ก็รับไม่ได้กับสิ่งที่เห็นหลังบานประตู.....

หลังจากที่ได้ฟังถ้อยคำ สิ่งที่เตโชสนใจนั้นคือความลับหลังบานประตูมากกว่า ว่าประตูที่ว่านั้นคือประตูไหน หรือเป็นห้องเกี่ยวกับอะไร แต่เขาก็ไม่มีเวลาคิดให้มากนัก เพราะงานตรงหน้าและห้องของคุณสิงห์ที่เรียกได้ว่าค่อนข้างรก ดังนั้นเจ้าของห้องจึงบอกให้เขาเก็บเฉพาะห้องนั่งเล่นก่อน เพื่อที่อย่างน้อยๆ เวลาแขกไปใครมาจะได้ไม่ขายหน้ามากนัก

เตโชทำตามคำสั่งไล่เก็บ ไล่เช็ดและปัดกวาด เพราะงานที่มีมาก บวกกับความเพลิดเพลินในการทำงาน สุดท้ายเตโชก็หลงลืมที่จะเขินอายไปเสียสนิท เดี๋ยวนั่งคุกเข่า เดี๋ยวก็นั่งยอง เดี๋ยวก็คลาน บางครั้งก็ยืนตัวซะสูงจนทำให้ผ้าลูกไม้ร่นขึ้นจนเห็นพวงเนื้อองุ่นรำไร สุดท้ายคือแก้มก้นขาวนวลภายใต้จีสตริง

สิงหราชมองตามการขยับท่าทางและท่วงท่าของเมดสาวในคราบไอ้บึ้มนั้นอย่างเพลิดเพลิน ไม่ลืมที่จะเก็บข้อมูลไปด้วยว่าผ้ายืดดีไหม นั่งมองแล้วรู้สึกอย่างไร เพื่อใช้อ้างอิงในการประชุมงานว่ามันเวิร์กหรือไม่เวิร์ก ก่อนจะสั่งผลิตและจัดจำหน่ายสู่ท้องตลาด

จวบจนกระทั่งเตโชเก็บห้องนั่งเสร็จ สิงหราชก็ลุกมาตรวจงานขณะที่ชายหนุ่มนั้นผละไปจัดเตรียมอาหารเย็นเอาไว้ให้และนั่งทานด้วยกันในเวลา 3 ทุ่มกว่าเกือบๆ 4 ทุ่ม เตโชทำอาหารเพียงไม่นานนักก็เสร็จเรียบร้อยดี และนั่นมันก็เป็นเวลาเดียวกันกับที่สิงหราชตรวจงานเสร็จเรียบร้อยเช่นกัน

“อ๊ะ รอสักครู่นะครับคุณสิงห์ อาหารเกือบจะเสร็จแล้วครับ” เตโชพูดแล้วจึงตักอาหารใส่จาน ตกแต่งอีกเล็กน้อย ก่อนจะหันมาหาพร้อมกับยกจานอาหารขึ้นอวดให้อีกฝ่ายได้ดู

“เสร็จพอดีเลยครับ” ว่าแล้วก็ฉีกยิ้ม เอียงคอยน้อยๆ ทำมุม 45 องศา ในจังหวะต่อมาก็ต้องชะงักกึก เมื่อนึกขึ้นได้ว่านี่มันฉากเมียยั่วผัวในชุดเมดสาวทำกับข้าวรอสามีกลับบ้านในหนัง AV ชัดๆ เลยนี่หว่า! แถมคุณสามีที่ว่ายังเป็นคุณสิงห์ที่ตอนนี้ยืนกอดอกพิงกรอบประตูมองมาด้วยรอยยิ้มพิมพ์ใจส่งให้อีกต่างหาก!!

“อ่อ เชิญเลยครับ” เตโชรีบวางอาหารลงบนโต๊ะ สลัดภาพโมเอ้สุดน่ารักในหัวทิ้ง และอยากจะปัดภาพหญิงสาวใส่ชุดเมดอ่อยสามีให้กระเด็นไปไกล แล้วดึงเอาภาพผู้ชายร่างใหญ่ที่ดูอบอุ่นสวมใส่ผ้ากันเปื้อนสีดำมาใช้แทน

ฟิ้วววววววว

ต้นขาอ่อนของเตโชพลันแข็งแกร่งและขนลุกซู่เมื่อต้องลมกับอากาศที่เย็นฉ่ำจากเครื่องแอร์คุณภาพดี ก่อนจะสำนึกและร้องไห้กับตัวเองภายในใจ พร้อมร่ำร้องเสียงดังได้ด้วยว่า นี่มันโพเมียชัดๆ เลยโว้ยยยยยยยยยยยยยยย