บทที่ 7 มาสเตอร์

ตอนนี้เขากำลังนั่งทานข้าวอยู่ตรงข้ามกับคุณสิงห์ด้วยความประหม่าแบบสุดๆ เตโชกระสับกระส่าย บิดซ้ายบิดขวาไปมาไม่หยุด อยากจะหลุดพ้นจากสถานการณ์นี้ใจจะขาด

ย้อนกลับไปก่อนหน้านี้สักเล็กน้อย ในตอนที่เตโชรู้สึกหนาวขาวูบจากแรงลมของเครื่องปรับอากาศ เมื่อหันหน้ากลับมามองก็พบว่าคุณสิงห์ยังคงยืนกอดอกพิงกรอบประตูอยู่อย่างนั้น เตโชพลันรู้สึกเขินอายขึ้นมาอย่างไม่อาจห้ามได้ ดวงหน้าพลันแดงเรื่อ เอ่ยถามเสียงตะกุกตะกัก

“คะ คุณสิงห์ต้องการอะไรเพิ่มอีกหรือเปล่าครับ” สิงหราชผละมือออกจากอก แล้วก้าวเท้าขยับเดินเข้ามาใกล้ด้วยรอยยิ้ม

“เปล่าหรอกครับ แค่ผมคิดว่า.... คุณเตใส่ชุดนี้แล้วดูน่ารักดี” สิงหราชพูดพลางขยับเก้าอี้เลื่อนลงนั่ง ต่างจากเตโชนั้นที่ร้องถามออกมาด้วยความไม่แน่ใจปะปนไปกับความเขินอาย

“นะ น่ารักเหรอครับ อย่างผมคงไม่เหมาะกับคำนั้นหรอกครับ” พูดพลางวางกับข้าวอย่างสุดท้ายลงบนโต๊ะ แล้วจึงหมุนกายอีกครั้งเพื่อตระเตรียมน้ำเย็นๆ เอาไว้ด้านข้างให้เจ้านายหนุ่ม

“ลองพูดคำว่า ‘มาสเตอร์’ ดูบ้างดีไหมครับ” สิงหราชกล่าวก่อนจะยกมือขึ้นรับแก้วน้ำจากคนเด็กกว่า ปลายนิ้วสัมผัสกันเล็กน้อย ก่อนจะเป็นเตโชเองที่ดึงมือกลับ ก้มหน้างุดลง อุบอิบตอบ

“อย่าแกล้งผมสิครับ”

“หึหึ” เตโชพลันขนลุกวาบ ไม่รู้ทำแค่คำว่า หึหึ ของอีกฝ่าย ถึงให้ความรู้สึกน่าขนลุกขนชันขนาดนี้ก็ไม่รู้ และหลังจากนั้นตลอดการรับประทานอาหารระหว่างเตโชและสิงหราชก็เต็มไปด้วยความรู้สึกบางอย่างที่ไม่อาจอธิบายได้

สิงหราชไม่ได้กล่าวคำใดอีก ทำเพียงแค่นั่งทานอย่างเงียบๆ ส่วนเตโชนั้นก็นั่งบิดไปบิดมา เพราะจีสตริงที่สวมใส่กับเก้าอี้เหล็กปูด้วยเบาะนุ่มๆ ก็ไม่อาจกันเขาจากลมหนาวและแก้มก้นที่สัมผัสกับเบาะหนังได้เลยแม้แต่น้อย

จวบจนกระทั่งพวกเขาทั้งสองรับประทานเสร็จ เตโชก็ขันอาสานำจานไปล้างทำความสะอาดให้ หากแต่ฝ่ามือใหญ่ของสิงหราชกลับวางลงที่หลังมือเชิงห้ามปราม ทำให้เด็กหนุ่มต้องหันไปมองตอบ

“ตอนนี้ดึกมากแล้วครับ คุณเตกลับไปพักผ่อนเถอะครับ เดี๋ยวจะกลับบ้านลำบากเอา” ชายหนุ่มพูดก่อนจะดึงจานออกจากมือของคนอ่อนกว่าอย่างสุภาพ พลางกล่าวไปด้วยและเข้าไปประจำแทนที่

“อย่าลืมเปลี่ยนชุดกลับนะครับ และแวะมาหาผมก่อนออกไปด้วยนะ”

“ครับ” เตโชพยักหน้าตอบรับคำ ก่อนจะเดินเลี่ยงไปที่ห้องน้ำเพื่อเปลี่ยนชุดคืนตามเดิม ลำแขนแกร่งเอื้อมไปที่ด้านหลังของตน ตั้งใจจะดังปลายหางของโบที่เป็นคนผูกไว้เองกับมือ แต่ไม่รู้ทำไม ดึงไปดึงมากลับกลายเป็นว่าปมเชือกรัดแน่นจนไม่สามารถแกะออกได้ ชายหนุ่มพยายามดึงจนเหงื่อตกและแขนก็ล้าเต็มที เพราะมัดกล้ามที่ใหญ่มากเกินไปนี้ ทำให้เขาไม่สามารถเอื้อมไปข้างหลังได้ดั่งใจ สุดท้ายแล้วก็หอบแฮ่ก และเปิดประตูออกไปด้วยท่าทีเหงาหงอย

“คุณสิงห์ครับ” สิงหราชที่กำลังเช็ดจานอยู่หันหน้ามามองก่อนจะต้องเลิกคิ้วขึ้น เมื่อเด็กหนุ่มเดินมาหากันด้วยท่าทีเหงาหงอย ช้อนสายตาขึ้นมอง พูดเสียงอ่อย

“ผมแกะโบไม่ออกครับ....” เพียงเท่านั้นก็เป็นอันเข้าใจ สิงหราชพยักหน้ากล่าวด้วยน้ำเสียงนุ่มทุ้ม

“หันหลังสิครับ ผมจะช่วยดูให้” พูดพร้อมๆ กับเก็บจานเข้าชั้น เช็ดมือให้แห้ง และหันมาสนใจเจ้าปมเจ้าปัญหา เพราะปมนั้นมันอยู่ต่ำไปในช่วงเอว ทำให้สิงหราชต้องค้อมตัวลงต่ำ แต่นั่นกลับสร้างความลำบากให้ชายหนุ่ม สุดท้ายแล้วจึงทรุดตัวลงคุกเข่า เพื่อให้ปมนั้นอยู่ระดับสายตาพอดี

ปลายนิ้วร้อนสัมผัสไปทั่วบริเวณแผ่นหลังในช่วงเอว ใกล้กับขอบชุดชั้นในจีสตริงที่มาคู่กันกับชุด ความรู้สึกร้อนวูบวาบตีปะทะเข้ากับเตโชอย่างแรง สองมือเอื้อมคว้า จับขอบโต๊ะทานข้าวเอาไว้แน่น ยิ่งฝ่ามือใหญ่ปัดป่ายไปที่บั้นท้าย เตโชก็รู้สึกเหมือนจะวูบได้ทุกเมื่อ ความอดทนของเขาใกล้จะสิ้นสุดลงเต็มที่ เสียงร้องครางเกือบจะหลุดออกจากริมฝีปาก ดังนั้นเขาจึงพยายามตั้งสติ เอ่ยปากร้องเรียก

“คะ คุณสิงห์ครับ อึก! มะ มันแก้ได้ไหมครับ”

“ไม่ได้เลยครับ” สิงหราชกล่าวก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ ลมอุ่นร้อนนั้นแตะลมที่ร่องก้นผะแผ่ว ยิ่งทำให้เตโชเกร็งตัวแน่น ลำตัวสั่นสะท้าน

“คงต้องตัดออกแล้วล่ะครับ” สิงหราชยันตัวลุกขึ้นยืน หยิบกรรไกรที่มีติดไว้ในครัวออกมาถือ และใช้มันนาบไปกับผิวขาวของอีกคน เตโชพลันสะดุ้งเฮือก เมื่อความเย็นของเหล็กกล้าแตะลงที่พื้นผิว

“อะ!”

“ขอโทษทีครับ ผมไม่ทันบอก”

“มะ ไม่เป็นไรครับ” เตโชยกมือขึ้นลูบอกแรงๆ หวังให้ใจตนเองเต้นช้าลงอีกสักนิด เขาไม่ได้ร้องเพราะความตกใจอย่างที่คุณสิงห์เข้าใจ แต่ร้องเพราะความรู้สึกหวามไหวที่พลันปะทุจนกลางกายเริ่มแข็งชันเป็นสันขึ้นมาอยู่รอมร่อ เขาพยายามกลั้นเสียงครางไว้สุดความสามารถ นึกอย่างให้คุณสิงห์รีบตัดปมเชือกนั้นออกเสียที ช่วงเวลาเพียงเสี้ยววิ แต่ทำไมมันนานขนาดนี้!!!

ฉับ!!!

“เฮ้ย!!!!”

“อะ!” หลังจากที่เขาพร่ำบ่นอยู่ภายในใจ เสียงของกรรไกรที่ตัดบางสิ่งขาดลงก็ดังขึ้น แต่มันควรจะเป็นเพียงแค่ชุดเมดสีดำที่ถูกผูกไว้กับผ้ากันเปื้อน ไม่ใช้หายไปทั้งอันจนกางเกงในร่วงลงพื้นเช่นนี้!!!!

เตโชรีบจับคว้าชุดของตนเอาไว้ไม่ให้มันร่วงลงไปกองกับพื้นจนเปิดเผยร่างกายเปลือยเปล่า อีกทั้งยังหมุนกายหันหลังกลับเพื่อป้องกันไม่ให้คุณสิงห์ได้เห็นอะไรๆ ก็ตามที่มันควรจะอยู่ใต้ร่มผ้า ดังนั้นเตโชในตอนนี้ไม่ต่างจากสาวน้อยที่กำลังจะถูกกระทำชำเราบังคับขืนใจ เจ้าชั้นในลายลูกไม้ลงไปนอนแอ้งแม้งอยู่ที่พื้น ไม่อาจนำกลับมาใช้ต่อได้ ทั้งเนื้อทั้งตัวเขามีเพียงผ้ากันเปื้อนแบบผ้ามุ้งบางเบาและผ้ากันเปื้อนสีขาวระบายชายลูกไม้เพียงเท่านั้น!!!

“ขอโทษครับ ผมลืมคิดไปว่ามันอาจจะตัดชั้นในคุณขาดไปด้วย” สิงหราชพูดด้วยสีหน้าที่แสดงออกถึงความเสียใจ แต่ไม่รู้ทำไมเตโชถึงรู้สึกว่าความเสียใจนั้นมันส่งไปไม่ถึงดวงตา นั่นก็เพราะว่าดวงตาอีกฝ่ายพราวระยับเลยน่ะเซ่!!!!

“มะ มะเป็นไรครับ” เตโชเม้มปากเอาไว้แน่น ค่อยๆ เดินถอยหลังอย่างแนบเนียน ต่างจากคุณสิงห์ที่ขยับเดินเข้ามาใกล้ หยิบเอาจีสตริงที่ขาดวิ่นขึ้นมาถือไว้อย่างไม่นึกรังเกียจ ก่อนจะเดินสาวเท้าก้าวเข้ามา

ตอนนี้เตโชรู้สึกว่าตนเองกลายเป็นสาวน้อยที่กำลังจะถูกโจรป่ากระชากผ้าขืนใจ ยิ่งยามที่ฝ่าเท้านั้นก้าวเดินในจังหวะมั่นคงหัวใจของเขาก็ยิ่งสั่นสะท้านไหว สูดลมหายใจเข้าลึก

“คุณเตทำงานบ้าน เก็บข้าวของ ทำความสะอาดด้วยชุดนั้นรู้สึกยังไงบ้างครับ อึดอัดไหม หรือว่ามันร้อนไหม ผ้าระบายอากาศได้ดีไหมครับ” เตโชได้แต่บ่นภายในใจ ผ้าบางเป็นมุ้งขนาดนี้มันจะได้ร้อนได้ไงกันล่ะครับคุณสิงห์!!!

“มะ ไม่เลยครับ ผ้าระบายอากาศดีมาก”

“แล้วมันรัดแน่นเกินไปไหมครับ”

“ไม่ครับ มันยืดได้.....” สิงหราชพยักหน้ารับ ก่อนจะหงายฝ่ามือขึ้น พร้อมๆ กับเขาที่ถอยหลังมาจนสุดประตูพอดี

“นี่ครับ รบกวนคุณเตนำมันใส่ตะกร้าผ้าไว้ให้ด้วยนะครับ ผมจะไปเขียนรายงานสักหน่อย บางทีอาจจะต้องแก้ตรงสายเชือกที่ผูกเอว เพราะมีหลายเส้นมากเกินไป ทำให้เกิดปัญหาตอนถอดแบบเมื่อกี้...... หรือคุณเตว่าแบบนี้ก็ดีไปอีกแบบครับ?”

“มะ หมายความว่ายังไงครับ” เตโชงุนงงหนัก แต่ก็ยังไม่วายยื่นมือออกไปรับซากชั้นในจากฝ่ามือใหญ่ของอีกคน ทำให้ผ้าที่ปกปิดกายนั้นร่นเล็กน้อย และเปิดเผยเนื้อตัวครึ่งหนึ่งให้คนตรงหน้าได้เชยชม สิงหราชยกยิ้มก่อนจะตอบกลับด้วยน้ำเสียงหยอกเย้า

“ก็เพราะมันอาจจะทำให้เกิดเหตุการณ์อย่างเมื่อครู่ และทำให้ลูกค้ารู้สึก........ แบบที่คุณกำลังเป็นอยู่นี่ไงครับ” ไม่พูดเปล่า แต่กลับวางมือลงบนหน้าท้องแกร่ง ใช้ปลายนิ้วหยอกเย้าไปมา แล้วจึงแตะลงลำกายซึ่งแข็งขืนปริ่มน้ำจนเตโชสะดุ้งเฮือก

“อ้ะ!!”

“ให้ผมช่วยเอาออกให้ก่อนไหมครับ กลับบ้านทั้งแบบนี้คงจะปวดน่าดู”

“คะ คุณสิงห์.....” เตโชครางหวิว ฝ่ามืออุ่นร้อนของคุณสิงห์มันทั้งใหญ่และอ่อนนุ่ม เหมือนคนที่ไม่ค่อยได้ทำงานหนักมาก่อน แน่ล่ะ ทั้งชีวิตของคุณสิงห์มีแต่คนคอยดูแลเรื่องทั่วๆ ไปให้ ชายตรงหน้าไม่เคยต้องลงมาทำอะไรเอง ดังนั้นหากจะมือนุ่มก็คงไม่แปลก แต่ที่น่าแปลกก็คงเป็นเพราะการนวดคลึงพวงองุ่นเป็นจังหวะจะโคนและรู้น้ำหนักมือดีเกินไปเนี่ยแหละ!

“ดะ เดี๋ยว”

“หื้ม? คุณเตไม่อยากเหรอครับ” เสียงนุ่มทุ้มกระซิบข้างใบหู ยิ่งริมฝีปากและลมหายใจร้อนผ่าวปะป่ายไปทั่ว คล้ายจะซุกไซ้ลงที่ซอกคอ ก็ทำเอาสติสตังของเตโชกระเจิงหายไปเสียหมด

“อึก!” เตโชหลับตาแน่น ข่มกลั้นอารมณ์ ยามที่อีกฝ่ายประทับรอยจูบบางเบาที่ซอกคอ กระซิบเสียงพร่าร้องบอก

“เรียก ‘มาสเตอร์’ สิครับ คุณเต”

“มะ มาสเตอร์....” เตโชทำตามด้วยความพลั้งเผลอ ก้มหน้าลงต่ำ ครวญครางอยู่ในลำคอ ในขณะที่มือของสิงหราชก็ขยับรูดรั้งรัวเร็ว

“อะ อึก!”

“หึหึ” สิงหราชหลุดหัวเราะออกมาด้วยความเอ็นดู ลงมือหนักหน่วงยิ่งขึ้น ฝ่ามือใหญ่อุ่นร้อนกอบกุมทั่วทั้งลำกาย ใช้ปลายนิ้วโป้งเขี่ยส่วนปลายให้น้ำสีใสไหลยืดติดปลายนิ้ว เท่านั้นยังไม่พอ เมื่อคนตรงหน้าไม่ลืมที่จะดูเจ้าลูกกลมๆ นุ่มนิ่มทั้งสอง สลับกับการนวดคลึงและรูดรั้งเป็นระยะ บางคราก็ถอกส่วนปลายขึ้นสุดลงสุดอย่างไม่คิดเกรงใจ ส่งปลายนิ้วลูบไล้ก่อนจะจิกเกร็งเป็นระยะให้พอกระสัน แต่ไม่ทำให้บาดเจ็บจนได้เลือดหรือเกินทนไหว

ไม่ไหว.... เก่งเกินไป..... คุณสิงห์เก่งเกินไปแล้ว!!!

เตโชครวญครางในลำคอ ตอกอัดกลางกายเข้าหาฝ่ามือใหญ่ของคนที่ขยับรูดรั้งให้กัน ในยามที่อีกถอนมือออก ราวกับเป็นเขาเองที่ไม่ยอมจาก แต่กลับตามติดฝ่ามือนั้นจนได้ยิ่งเสียงหัวเราะในลำคอด้วยความขบขัน แต่กระนั้นก็ยังคงยอมตามใจ

“อ่า.... แย่แล้วล่ะครับ” คุณสิงห์พูดเสียงพร่าข้างลำคอ ส่งกางเกงสแลกมาแนบชิดจนรับรู้ได้ถึงความอุ่นร้อนของลำกายที่ผงาดง้ำพองคับกางเกง พูดเสียงพร่าทรงเสน่ห์และฟังยั่วยวน

“อ่า.... คุณเตต้องช่วยผมบ้างแล้วล่ะครับ”

ตึกตัก ตึกตัก

เตโชใจสั่นสะท้าน หัวใจของเขาเต้นถี่ระรัว เพราะความลุ่มหลง คลั่งไคล้ และชื่นชอบในตัวอีกฝ่าย ไม่คิดไม่ฝันว่าจะมีวันนี้ วันที่ได้เตได้เห็นร่างกายส่วนสำคัญของคุณสิงห์!!!

เตโชลิงโลดภายในใจ ในหัวของเขานั้นเกิดเป็นภาพเตโชที่กำลังวิ่งวุ่นดีใจยกมือกำหมดและกระโดดโลดเต้นอยู่ท่ามกลางทุ่งหญ้ากว้างด้วยความสุขจนล้นปรี่ เตโชยกมือสั่นสะท้านขึ้นมาแตะลงที่ขอบกางเกงของคุณสิงห์ มือหนึ่งนั้นยังคงใช้ชุดเมดสาวไซซ์ 3XL บดบังเรือนร่างของตนเอาไว้ดุจสาวน้อยแรกแย้ม

เมื่อปลดกระดุมกางเกงสแลกลงมาได้ สิ่งที่ตามมาคือการรูดซิปลงอย่างช้าๆ เตโชแทบจะหยุดหายใจ เมื่อพบว่าภายใต้กางเกงนั้นเป็นชั้นในของสตรีที่ไม่ต่างอะไรกันการเอาเชือกมาผูกรอบเอว!!!

กางเกงในที่คุณเตสวมใส่อยู่ตอนนี้เป็นเส้นเชือกแบบยาวยืดสองเส้นมาบรรจบกันที่ตรงกลาง โดยมีโบสีดำอันใหญ่ลายลูกไม้ถูกผูกติดเอาไว้ ที่ด้านล่างต่ำลงมาเล็กน้อยเป็นเส้นเชือก 3 เส้น เรียงกัน ที่สองฝั่งซ้ายขวาเป็นผ้าลูกไม้เนื้อบางอยู่ตรงข้างขาของอีกคน ส่วนเส้นตรงกลางนั้นถูกร้อยด้วยไข่มุกปลอมสีขาวสะอาดตา แต่เพราะแบบนั้นมันจึงทำให้คุณสิงห์ต้องพาดมันลงที่ลำกายอันใหญ่โตจนคับพอง เตโชรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง ยื่นมือสั่นๆ ไปแตะลงที่กลางกายนั้น ก่อนจะดึงรั้งมันให้พ้นจากความอึดอัดที่มี

“ขอบคุณครับ” คุณสิงห์เอ่ยด้วยเสียงแหบพร่า ขยับกายเข้ามาชิดใกล้ ใช้ลำกายของตนมาบดเบียดถูไถ แล้วเริ่มต้นรูดรั้งเร็วระรัว

“อะ อ่าาาา”

“อึก! ซี้ดดดด” เสียงซี้ดปากดูข้างใบหูของเตโช จนใบหน้าเขาเริ่มร้อนผะผ่าว ตัวกระตุกเกร็งตามการรูดรั้ง ยกฝ่ามือขึ้นบีบลงที่ลำแขนแกร่งของสิงหราช หวังว่ามันจะช่วยบรรเทาอาการที่เป็นอยู่ได้ แต่เพียงไม่นานนั้นตัวเขาก็ทะลักทลาย ปลดปล่อยหยาดน้ำสีครีมข้นหนืดลงกับฝ่ามือของผู้เป็นนาย

“ซี้ดดดดด มาสเตอร์....” เตโชตัวสั่นสะท้านและกระตุกเกร็ง เสียงครางลึกในลำคอมาพร้อมกับการปลดปล่อยที่พรั่งพรู เส้นเลือดบริเวณลำคอของเตโชเต้นตุ้บ และสิงหราชก็กดจูบลงที่เส้นเลือดนั้นผะผ่าว กล่าววาจาเย้าหยอกทิ้งท้ายเอาไว้

“เด็กดี การที่ผมช่วยคุณเตแบบนี้ พอจะใช้เป็นค่าจ้างได้รึเปล่านะ” คำกล่าวชมมาพร้อมกับการยกฝ่ามือขึ้นเล็มเลียรสชาติคาวคลุ้ง เตโชรู้สึกแข้งขาอ่อนแรงจนทรุดฮวบลงกับพื้น ทำให้ลำกายของคุณสิงห์อยู่ตรงหน้าพอดิบพอดี แบะเขาบอกได้เพียงแค่ว่า......

คุณสิงห์นั้นโซแดมฮอต!!!!

เตโชมองภาพตรงหน้าแล้วเกิดอาการมือไม้สั่น อย่างจะเข้าไปโลมเลียคุณสิงห์จนตัวเซ ซบลงที่อกของตนอย่างอ่อนแรง ตอนนี้คุณสิงห์ของไอ้เตเซ็กซี่ขยี้ใจสุดติ่ง ภาพของชายผู้มีใบหน้าดั่งรูปสลัก ที่ด้านบนนั้นยังคงสวมใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวติดกาย เพียงแต่สาบเสื้อถูกแยกออกไป เปิดให้เห็นบราเซียลายลูกไม้มีโบอันใหญ่อยู่ตรงกลาง และมีไข่มุกห้อยระย้าอยู่ที่หน้าท้องถึง 3 เส้น!!

เวลาที่อีกคนขยับไหว ไข่มุกเหล่านั้นก็จะขยับไหวตามไปด้วย คลอเคลียไปทั่วกายจนไอ้เตนึกอยากจะแลบลิ้นเลียหน้าท้องคุณสิงห์ แทนไอ้เม็ดไข่มุกพวกนั้นใจจะขาด ต่ำลงมาที่ด้านล่างคือจีสตริงที่เป็นโบตรงกลางเข้าชุดกัน ส่วนกางเกงสแลกของอีกฝ่ายนั้นแบะออกกว้างเกิดเป็นภาพที่ทั้งเร่าร้อน เซ็กซี่ และยั่วยวนจนเตโชรู้สึกร้อนๆ ที่ปลายจมูก ไม่แน่ใจว่าตนเองเลือดกำเดาไหลออกมาแล้วหรือไม่ จนต้องยกปลายนิ้วแตะกับจมูกของตนเอง

“หึหึ อยากกินรึเปล่าครับคุณเต” สิงหราชโน้มตัวลงต่ำ ใช้ฝ่ามือจับปลายคางของเตโชให้เชิดขึ้นและส่ายมันไปมาเบาๆ เตโชพยักหน้ารับด้วยสติเลื่อนลอย แลบลิ้นเลียริมฝีปากด้วยความหื่นกระหาย สิงหราชใช้มือข้างหนึ่งของตนแตะริมฝีปากอย่างคนครุ่นคิด ส่วนมืออีกข้างก็ขยับไปรูดรั้งลำกายจนมันขยับไหวคล้ายกับผงกหัวทักทายคนที่อยู่ต่ำกว่า

“คุณเตรู้จักการเพลย์ไหมครับ?” เด็กหนุ่มอายุอ่อนกว่าส่ายหน้าปฏิเสธ

“การเพลย์ คือการสวมบทบาทก่อนมีเซ็กซ์ ซึ่งเราคงไม่ไปถึงขั้นนั้นกันหรอกครับ แต่..... ถ้าคุณอยากที่จะกินมัน ก็ลองอ้อนขอดูสิครับ และหากแทนตัวผมด้วยคำว่ามาสเตอร์ผมอาจจะใจอ่อนก็ได้นะ” สิงหราชยกมือขึ้นปิดซ่อนรอยยิ้ม ในขณะที่ยังคงขยับฝ่ามือรูดรั้งลำกายของตนไม่หยุดเป็นการเร่งเร้าให้อีกฝ่ายรีบตัดสินใจ หลังจากที่เตโชได้ยินถ้อยคำนั้นเขาก็รับรู้ได้ในทันทีว่าอีกฝ่ายต้องการอะไร

“มาสเตอร์ครับ ขอผมเลียเจ้านั่นหน่อยได้ไหมครับ ผมจะดูแลมันอย่างดี ไม่ให้มันเลอะเปรอะเปื้อนโดยเด็ดขาดเลยครับ ขอครับมาสเตอร์ ขอมันให้ผมนะ” เตโชเงยหน้าขึ้น ช้อนสายตามอง ได้รับรอยยิ้มสมใจส่งกลับมาให้ ก่อนที่ลำกายที่เขาปรารถนาจะมาจดจ่ออยู่ตรงหน้า และเพียงแค่เขาอ้าปาก สิงหราชก็ทิ่มพรวดเข้ามาในทันที!!

“อ๊อก!”

“อึก! ซี้ดดดด กินเข้าไปเยอะๆ นะครับ เด็กดี นี่คือรางวัลของเธอ” พูดพร้อมกับลูบศีรษะของเด็กน้อยไปมา ก่อนจะตอกอัดลำกายเข้าสู่ริมฝีปาก ไหลผ่านไปจนถึงลำคอ เตโชรู้สึกอึดอัดหายใจไม่ออก เหมือนกับจะสำรอกออกมาตลอดเวลา หยาดน้ำตาไหลรินเพราะความทรมานนั้น และเหมือนว่าสิงหราชจะรับรู้ถึงมันได้ จึงยอมถอดลำกายล่าถอยไป ทำให้เตโชหอบหายใจสลับกับการไอค่อกแค่กไปพลาง

“เด็กดี ค่อยๆ หายใจ”

“อึก!”

“แบบนั้น ช้าๆ” สิงหราชพูดพร้อมๆ กับยกมือขึ้นเสยเส้นผมของเตโชไปพลาง เหมือนกับกำลังปลอบใจเด็กน้อยเสียขวัญ จนเมื่อลมหายใจของเตโชกลับมาเป็นปกติแล้ว สิงหราชก็เอ่ยถามขึ้น รอฟังความสมัครใจ

“ต่อไหมครับ”

“.....” เตโชเงียบไปครู่หนึ่ง สิงหราชพยักหน้ารับอย่างเข้าใจด้วยรอยยิ้มบาง

“ไม่เป็นไรครับ ผมเข้าใจ” ในตอนที่กำลังจะผละจากไป เตโชก็จับมือคว้าไว้ ดึงอีกฝ่ายให้หันกลับมาหากัน

“คุณสิงห์ช่วยผมแล้ว ผมก็จะช่วยคุณสิงห์เหมือนกันครับ” ตอบด้วยสายตาแน่วแน่ ในคราแรกเขาคิดว่าตนเองไม่อยากจะทำอีกแล้วจากที่ถูกทะลวงลำคอไป แต่เมื่อใจประหวัดคิดไปถึงยามที่คุณสิงห์ทำให้ เขาก็ใจร้ายกับอีกฝ่ายไม่ลง

สิงหราชยกยิ้มบาง หมุนกายหันกลับมาหา ใช้นิ้วโป้งกดริมฝีปากในเผยออ้า และสอดแทรกลำกายเข้าไปช้าๆ สลับกับสอนไปพลาง

“ช้าๆ ค่อยๆ หายใจ แบบนั้น เด็กดี” ฝ่ามือใหญ่วางลงบนศีรษะ เมื่อเตโชจับทางได้ หายใจถูกจังหวะ คุณสิงห์ก็บดเอวใส่ระรัว จนศีรษะของเขาแหงนหงายไปตามแรงกระแทกที่แทรกลึกถึงลำคอ

การใช้ริมฝีปากช่วยปรนเปรอคุณสิงห์ถึงกับทำให้เตโชเกือบจะกรามค้างกว่าอีกฝ่ายจะสุขสม และนั่นมันทำให้เขาปฏิญาณกับตนเองภายในใจว่า

กูจะไม่ยอมเป็นเมียคุณสิงห์เด็ดขาด!!!!