บทที่ 9 ตกใจจนเยี่ยวราด!!

ตอนนี้ในมือของเตโชมีชุดบอดี้สูทที่เขาเป็นคนเลือกซื้อมาเองกับมือ ด้วยความหวังที่ว่าอยากจะเห็นคุณสิงห์เป็นคนสวมใส่ หากแต่ตอนนี้ชุดที่ว่านั้นกำลังอยู่ในมือของเขา พร้อมๆ กับสายตาคาดหวังและมองจ้องส่งมาให้จากคนตรงข้าม ปลายคางคมคายของคุณสิงห์กำลังถูกวางอยู่ที่หลังฝ่ามือ ซึ่งกำลังวางตั้งชั้นกับโต๊ะทำงานอีกที เกิดเป็นภาพการเท้าคางมองสะกดตรึงสายตา เตโชสูดลมหายใจเฮือกใหญ่ กำผ้าในมือเอาไว้แน่น เห็นสายตาคาดหวังนั่นไหมไอ้เต เห็นความคาดหวังที่คุณสิงห์มีให้มึงไหม เราจะทำให้ว่าที่เมียในอนาคตผิดหวังไม่ได้นะ!!!!

เมื่อคิดได้ดังนั้นเขาจึงกระตุกยิ้มแก่นๆ ส่งให้ ก่อนจะรับคำ

“รอสักครู่นะครับ”

“ห้องน้ำอยู่ทางนั้นนะครับคุณเต” เตโชพยักหน้ารับ เดินเข้าไปภายในห้องน้ำ ยกมือขึ้นลูบอก ปกติเขาจะสวมใส่ชุดเหล่านี้ก็ตอนที่อยู่ในห้องกับคุณสิงห์สองคนเพียงลำพัง แต่นี่กลับเป็นห้องทำงานของคุณสิงห์ที่อยู่ในตึกสูง และไม่รู้ว่าจะมีใครเปิดประตูเข้ามาได้บ้าง อย่างน้อยๆ ก็คุณเลขาหน้าห้องแหละนะ

“เอาวะ ผู้ชายที่นี่เข้าใส่กันทุกคน คุณเลขามาเห็นก็คงไม่น่าอายเท่าไหร่หรอก! มั้งนะ......” เตโชสูดลมหายใจ ถอดชุดพละออกจากตัว เผยให้เห็นร่างกายแข็งแกร่ง กล้ามแขน หน้าอก และหน้าท้องขึ้นเป็นมัดๆ เขาสูดลมหายใจเข้าลึก แล้วจึงดึงกางเกงพละและชั้นในของตนเองลงจากเอว จนกระทั่งมันมากองอยู่ที่พื้น ฝ่ามือแกร่งเอื้อมหยิบชุดชั้นใน สอดขาใส่เข้าไปทีละข้าง ค่อยๆ รูดขึ้นช้าๆ จนกระทั่งมาถึงอกได้เพียงครึ่งเดียว ปกปิดยอดอกได้เพียงเล็กน้อย สมชื่อกับชุดนอนไม่ได้นอน

เตโชมองดูตนเองในกระจก เห็นภาพสะท้อนของตนแล้วก็อดเขินอายไม่ได้ เหมือนว่าเขาจะตราตรึงใจกับบราเซียสีแดงลูกไม้ดำของคุณสิงห์ที่เขาเห็นครั้งแรกในวันฝนตกนั้นเป็นอย่างมาก เพราะตอนนี้ชุดบอดี้สูทของเขาก็เป็นสีดำ ตกแต่งด้วยลูกไม้สีแดง และมีริบบิ้นผูกข้างสีชมพูอ่อน ด้านบนเป็นเกาะอก เตโชยกมือลูบอก แล้วจึงหมุนตัวเปิดประตูออกจากห้องน้ำ

เมื่อเขาเปิดประตูออกไปก็พบว่าคุณสิงห์กำลังนั่งไขว่ห้างเอนหลังอ่านเอกสาร มือข้างหนึ่งถูกยกขึ้นเท้าบริเวณขมับโดยที่มีคุณเลขาอยู่ที่ฝั่งตรงข้าม ที่เดียวกับที่เขานั่งเมื่อครู่ ดวงตาคมกล้าตวัดสายตาหันมามอง และนั่นทำให้เตโชรู้สึกประหม่า มือไม้พันกันไปหมด ไม่รู้จะวางไว้ตรงไหน และเพราะการละสายตาจากเอกสารของคุณสิงห์นั้น ก็ทำให้คุณเลขาที่ยืนอยู่ด้านหน้าหันมาหาด้วยเช่นกัน

“โอ้....” เสียงร้องดังขึ้นจากภายในลำคอของคุณเลขา ยิ่งทำให้เตโชเขินอายไปกันใหญ่ จนรู้สึกว่าหน้าร้อนผะผ่าวและเริ่มแดงเรื่อ ได้แต่ชะงักนิ่งอยู่ตรงหน้าประตูห้องน้ำ

“ผมตกลงตามนี้ คุณไปจัดการได้เลย” สิงหราชกล่าวก่อนจะยื่นเอกสารส่งคืนให้หลังจากที่จรดปากกาเรียบร้อยแล้ว คุณเลขารับเอกสารกลับคืนก่อนจะผละออกจากห้องไป

กริ๊ก

หลังสิ้นเสียงประตู สิงหราชก็ผุดตัวลุกขึ้นยืน และขยับเท้าเข้ามาใกล้ ใช้มือลูบไล้ไปที่ขอบของบอดี้สูท ปลายนิ้วปัดป่ายไปมารอบผิว กอบโกยเอาขนนุ่มนิ่มสีแดงออกมาจากชุดจนหมด แล้วจึงขยับทรุดตัวลงนั่งคุกเข่าตรงหน้า ปลายนิ้วร้อนแตะที่สีข้าง ลากผ่านไปมาตามรอบริบบิ้นสีชมพู

เตโชสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่และกลั้นหายใจเอาไว้แน่น เมื่อปลายนิ้วร้อนแตะไล้จากสีข้าง ลงมาที่ร่องวีเชฟ และจบลงที่ขอบกางเกงด้านล่าง ซึ่งอยู่ติดกับเตโชใหญ่และขาอ่อนของเขา ปาดไล้ตามตะเข็บข้างก่อนจะปล่อยออกจนมันดังเพี้ยะให้ได้ยิน

“อึก!”

“ตะเข็บบาดผิวไหมครับ” คุณสิงห์ที่คุกเข่าอยู่ด้านล่างเงยหน้าขึ้นมอง จนเขาอดที่จะคิดถึงภาพลามกไม่ได้ อย่างการที่กลางกายของเขากำลังพาดผ่านใบหน้าของอีกฝ่าย ใช้ฝ่ามือจิกกำเส้นผมนั้นไว้ และตอกกายเข้าออกที่ริมฝีปากของคุณสิงห์!!

“มะ ไม่ครับ” สิงหราชพยักหน้ารับ เลิกคิ้วเล็กน้อยตอนที่เห็นอะไรบางอย่างขึ้นเป็นสันภายใต้ชั้นใน แต่ก็ผ่านเลยไปไม่สนใจเอ็นดูมันเหมือนอย่างทุกที เตโชรู้สึกอับอายจนไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมอง แต่แล้วเขาก็ต้องสะดุ้ง เมื่อร่างกายของคุณสิงห์แนบชิดอยู่ที่ด้านหลัง มือข้างหนึ่งของคุณสิงห์สอดเข้ามาที่ใต้วงแขน ส่วนอีกข้างก็อ้อมจากบ่าฝั่งตรงข้าม จนเหมือนกับว่าคุณสิงห์กำลังกอดเขาไว้ และประสานมืออยู่ที่แผ่นอกข้างเดียวกัน

“คะ คุณสิงห์ครับ” เตโชตื่นตระหนก และยิ่งตื่นตระหนกมากขึ้นไปอีก เมื่อริมฝีปากร้อนของคุณสิงห์ปัดผ่านที่ต้นคอ พูดเสียงทุ้มนุ่มน่าฟังข้างใบหู

“ผมบอกแล้วไงครับ เวลาที่เราสวมใส่บรา เราต้องโกยมันขึ้นมาแบบนี้” แผ่นอกของคุณสิงห์กดบังคับให้เตโชโน้มตัวลงต่ำเล็กน้อย ฝ่ามือข้างหนึ่งของคุณสิงห์ผลุบหายเข้าไปใต้ชุดชั้นใน ฝ่ามือนั้นกอบโกยเนินเนื้อให้ขยับเข้ามาชิดกันที่ฝั่งหนึ่ง และมืออีกข้างก็ทำในลักษณะเช่นเดียวกัน

“อะ!” ชายหนุ่มร้องในลำคอด้วยความตกใจ เมื่อฝ่ามือนั้นบีบคลึงคลอเคลียยอดแผ่นอกของเขาไม่ยอมผละไปเสียที

“ผมอิจฉาคุณเตจังครับ ผมอยากมีกล้ามใหญ่ๆ แบบนี้บ้าง”

“อึก! ถะ ถ้าคุณสิงห์ขยันออกกำลังกาย อะ ก็มีได้นะครับ” เตโชพูดด้วยท่าทีหอบเหนื่อยกับความรู้สึกนั้น ขนลุกชันและแอ่นตัวโค้งงอเมื่ออีกฝ่าจงใจสะกิดเขี่ยตุ่มไตเม็ดเล็กบนแผ่นอก

“สงสัยผมคงต้องเคร่งครัดกับตัวเองให้มากกว่านี้” สิงหราชพูดแล้วจึงค่อยๆ ผละมือออกไปจากอกของเขา เตโชรู้สึกใจสั่น มันหวิวๆ ที่ในอก และขาเขากำลังสั่น เหมือนว่ามันอยากจะทรุดฮวบลงไปกองกับพื้น หากแต่ทันทีที่อีกฝ่ายผละออก ก็จับตัวเขาให้หันหน้าไปหา สายตานั้นก้มลงมองที่แผงอก ซึ่งบัดนี้กล้ามเนื้ออกทั้งสองข้างกำลังเบียดชิดติดกัน ทำให้เกิดรอยยิ้มที่เตโชถึงกับตาพร่ามัว

“ดูดีมากเลยครับ”

“ครับ....” เตโชยิ้มรับในลำคอ ขบเม้มริมฝีปากเอาไว้แน่นอันเนื่องมาจากความเขินอาย และเมื่อเขาเบนสายตาลงต่ำ ก็พบเข้ากับท่อนลำที่แข็งขืนมากกว่าเดิม จนมันดุนดันชุดชั้นในออกมา เตโชรีบยกมือขึ้นปิดกลางกายเอาไว้แน่น เงยหน้ามองคุณสิงห์ด้วยอาการแตกตื่น

“คะ คะ คือ”

“ตอนนี้เราอยู่ที่บริษัท คงไม่เหมาะที่จะทำเรื่องแบบนั้นนะครับ” สิงหราชยกยิ้ม ขยับตัวเข้ามาใกล้ โน้มตัวลงกระซิบข้างใบหู

“เข้าห้องกันไหมครับ” ห้อง..... ห้องไหน? ห้องเขา? หรือว่าห้องคุณสิงห์.....

ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะเข้าใจอะไร คุณสิงห์ก็เดินนำไปที่ประตูบานหนึ่ง เปิดอ้าออกและผายมือเข้าไปภายใน เตโชเห็นห้องนั่งเล่นที่มีความเป็นส่วนตัว ภายในนั้นมีสิ่งของต่างๆ ประดับตกแต่งไว้ราวกับบ้านหลังหนึ่งที่มีทุกอย่างพร้อมสรรพ คุณสิงห์ยังคงยืนมองอยู่อย่างนั้น ราวกับให้เขาเป็นคนตัดสินใจเลือกเอง เตโชกัดริมฝีปากเอาไว้แน่นราวกับชั่งใจ แต่สองขากลับเดินก้าวเท้าเข้าไปเสียแล้ว!

“เอ๊อะ!” ชายหนุ่มรุ่นน้องร้องเสียงหลงเมื่อได้ยินเสียงปิดประตูดังกริ๊ก ความรู้สึกของเขาในตอนนี้ราวกับตนเองเป็นสาวน้อยที่กำลังจะโดนราชสีห์ขย้ำกลืนกิน คุณสิงห์ยังคงยืนยกยิ้มอยู่ที่ด้านหน้าประตู ก่อนที่สองมือแกร่งนั้นจะยกขึ้นเพื่อปลดกระดุมเสื้อสูทออกช้าๆ ใช้มันแขวนลงกับไม้แขวนด้านข้างประตูเพื่อไม่ให้มันเสียทรงและยับย่น สิ่งที่ตามมานั้นก็คือการปลดกระดุมข้อมือออก รูดเนกไท และปลดกระดุมเสื้ออย่างเชื่องช้า ราวกับรู้ว่าเขากำลังจ้องมันตาเป็นมัน!

สาบเสื้อเริ่มขยับออกด้านข้างตามการดึงรั้งของกล้ามเนื้อบนแผ่นอก เปิดเผยด้านในให้เขาได้เห็นช้าๆ เตโชสูดลมหายใจเข้าลึก ยกมือจับจมูกของตนเองเอาไว้แน่น เมื่อที่คุณสิงห์กำลังสวมใส่มันอยู่ตอนนี้ไม่อาจเรียกว่าบราเซียได้ด้วยซ้ำ!!!

“ปฏิกิริยาของคุณเตทำให้ผมดีใจนะครับ” คุณสิงห์กล่าวพร้อมๆ กับขยับเข้ามาใกล้ จวบจนกระทั่งยืนอยู่ตรงหน้าเขา จับยกมือของเตโชให้วางบนแผงอกแกร่ง และพาลากลูบไล้ไปทั่วทั้งตัว ก้มลงกระซิบข้างใบหู

“คุณคิดว่ายังไงครับ สายแบบนี้ดีไหม?”

“ดะ ดีครับ” ตอนนี้เตโชกลายเป็นคนติดอ่างไปเสียแล้ว เขาสาบานเลยว่าหากเขาถูกหวยและรวยมากพอ เขาจะกว้านซื้อชุดทุกรูปแบบที่บริษัทของคุณสิงห์มีขาย จับอีกฝ่ายแต่งตัวเหมือนเล่นตุ๊กตา หลังจากนั้นมาเขาจะฟัดอีกฝ่ายทั้งวันทั้งคืน

“อยากดูข้างล่างไหมครับ ชุดนี้ทำขึ้นเพื่อคุณผู้ชายโดยเฉพาะ”

“อึก!”

“ผมตีตลาดนี้เพราะคุณเตเลยนะ” เสียงทุ้มยังคงกระซิบข้างใบหู พามือของเขาลากไล้ลงมาถึงหน้าท้อง และจบลงที่กระดุมกางเกงสแลก เตโชรู้ดีว่าเขาต้องทำอะไรกับสิ่งที่อยู่ในมือ

ชายหนุ่มปลดกระดุมนั้นออกและรูดซิปอย่างช้าๆ จนกระทั่งบางสิ่งนั้นโผล่ออกมาทักทาย เตโชมองคุณสิงห์ในยามนี้ด้วยความหลงใหลไม่ปกปิด สิงหราชยกมือขึ้นลูบแก้มแผ่วเบาก่อนจะกล่าว

“ระหว่างชุดแบบที่คุณใส่ กับชุดที่ผมใส่ ชอบแบบไหนมากกว่าครับ?” ชุดของคุณสิงห์ คือชุดที่เป็นสายหนังพาดไปมาที่บนยอดอก มีสายเส้นหนึ่งถูกดึงรั้งลงต่ำที่ด้านล่าง จนกระทั่งไปบรรจบกับกางเกงในที่เป็นสายหนังเช่นกัน หากเป็นหญิงสาวสวมใส่มันคงจะดูเซ็กซี่ขยี้ใจและดูยั่วยวนเป็นอย่างมาก หากแต่เพราะเป็นคุณสิงห์ใส่ เตโชจึงได้แต่อุทานในใจว่า

So Damn Hot!!!!

กลางกายของอีกฝ่ายถูกจับดึงรั้งขึ้นด้านบนแนบสนิทไปกับหน้าท้องที่เป็นลอนกล้าม และถูกจองจำไว้ด้วยชั้นในที่เป็นสายหนังสีดำสนิท ตัดกับผิวของคุณสิงห์เป็นอย่างมาก จนเขานั้นอยากจะพุ่งกระโจนเข้าหาอีกฝ่าย ปล้ำจูบกันไปมา และขบกัดผิวเนื้อที่โผล่พ้นสายหนังพวกนั้นออกมา จับพลิกกายหนาแล้วสอดแทรกกระแทกกระทั้น!!!

“ว่าไงครับคุณเต?” คุณสิงห์ยังคงถามคำถามเดิมอยู่ และเฝ้ารอคอยคำตอบ เตโชตอบกลับด้วยสติที่เลื่อนลอย เพราะยังตกอยู่ในภาพจินตนาการเสียงเบาราวกระซิบ

“อึก ทะ ทะ ทั้งสอง....” สิงหราชยิ้มรับ ก่อนจะส่ายศีรษะไปมา

“No’ just one” นิ้วเรียวถูกยื่นมาตรงหน้า บ่งบอกว่าเขาเลือกได้เพียงหนึ่งข้อ เตโชอึกอัก เขาไม่สามารถตัดสินใจได้ เพราะไม่ว่าจะชุดไหนๆ คุณสิงห์ในสายตาเขาก็โคตรจะยั่วยวนอยู่เสมอ!!

“ถ้าคุณตัดสินใจไม่ได้ ผมจะลองไปถามคุณคุณดู” ว่าแล้วก็เตรียมจะหมุดตัวออกจากห้องไปทั้งอย่างนั้น เตโชผวาเฮือกรีบจับคว้าลำแขนแกร่งของคุณสิงห์เอาไว้ ละล่ำละลักบอกเสียงสั่น

“ผะ ผมเลือกไม่ได้ ผะ ผมตัดสินใจไม่ได้ ไม่ว่าจะชุดไหนผมก็ชอบทั้งนั้น” สิงหราชชะงัก หันมามองหน้ากันด้วยรอยยิ้ม

“ผมดีใจนะครับที่คุณเตชอบชุดของผมขนาดนี้ ทำให้ผมมีกำลังใจในการออกแบบเยอะเลยครับ”

“ออกแบบ.....”

“ครับ ผมเป็นดีไซเนอร์” อีกฝ่ายพูดพร้อมยกยิ้ม ในตอนที่คุณสิงห์ส่งยิ้มมาให้ทั้งๆ ที่ยังคงอยู่ในชุดแบบนั้น ทำให้เตโชรู้สึกใกล้คลั่งอยู่รอมร่อ ก่อนจะต้องสะท้านเฮือก เมื่อคุณสิงห์ส่งสายตาเป็นประกายวาววับมาให้

“เพราะคุณเตเลยนะครับ ที่ทำให้ผมคิดอะไรดีๆ ได้มากมายถึงเพียงนี้ ผมมีอะไรอีกหลายอย่างที่อยากจะ ‘ลองทำ’ กับคุณเต เยอะแยะเลยละครับ” เตโชรู้สึกสะท้านไหววูบ ใจเขาหวิวๆ เมื่อหัวสมองคิดไปไกลแล้วว่าคุณสิงห์อยากจะ ลองทำ อะไรกับเขาบ้าง ชายหนุ่มยกมือเกาแก้มอย่างเขินอาย อุบอิบพูดเสียงแผ่ว

“ก็ถ้าคุณสิงห์อยากจะลอง-”

“เยี่ยมเลยครับ!!!” ตรงข้ามข้ามยกมือขึ้นประสานกันที่บริเวณอก จนเกิดเสียงคล้ายกับการปรบมือดังก้อง คุณสิงห์กึ่งจูงกึ่งลากเขาไปที่ประตูบานหนึ่ง และทันทีที่มันเปิดออกเตโชก็ต้องนิ่งอึ้งด้วยความตกใจ......

นี่มันห้องอะไรกันเนี้ย!!!!

“โอ๊ย!!!” เสียงร้องของเตโชดังขึ้นพร้อมกับสะดุ้งสุดตัว สิงหราชเงยหน้าขึ้นจากพื้น เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่แสดงออกถึงความรู้สึกผิด

“เจ็บเหรอครับ ขอโทษนะครับคุณเต”

“มะ มะเป็นไรครับ แค่ช้าๆ และเบามือหน่อยก็พอครับ” เตโชพูดพลางก้มหน้าลงต่ำ เห็นเพียงศีรษะของคุณสิงห์ที่อยู่ด้านล่าง กำลังยุ่งวุ่นวายอยู่ที่หว่างขาของเขา

ห้องที่คุณสิงห์พามานี้อีกฝ่ายเรียกมันว่าห้องทำงาน ภายในนั้นถูกอัดแน่นด้วยผ้าลูกไม้หลากหลายรูปแบบและหลากหลายสี ที่อีกฝั่งหนึ่งนั้นมีหุ่นลองชุดอยู่ไม่กี่ตัววางตั้งอยู่ใกล้ๆ และมีชุดที่ทำค้างไว้ยังไม่เสร็จเรียบร้อยดี นอกจากนี้ไอ้ที่ทำให้เขาตกใจจนตาตั้ง ดวงตาเบิกกว้างเท่าไข่ห่านนั่นก็คือดิลโด้หลากหลายรูปแบบ หลายขนาด และหลากสีกำลังเรียงกันเป็นตับอยู่ที่ด้านข้าง ซึ่งมันกินพื้นที่ไปถึงฝาผนังห้องทั้งหมด!!!!

หากจะถามว่าเขายังคงมีอารมณ์คิดสัปดนกับคุณสิงห์อยู่ไหม? บอกเลยว่าไม่!! เพราะอีกฝ่ายกำลังเอาเข็มมาจิ้มไข่เขา!!!!

ไม่เชิงว่าจิ้มโดยตรง แค่คุณสิงห์เกิดอารมณ์ศิลปินเข้าสิง และเกิดอยากมิกซ์แอนด์แมตซ์กับชุดที่เขาสวมใส่เข้ากันกับชุดของอีกฝ่าย ดังนั้นแล้วริบบิ้นสีชมพูที่ข้างเอวตอนนี้หายไปแล้ว และถูกแทนที่ด้วยสายหนังรัดอกของคุณสิงห์ ตามมาติดๆ ด้วยการตัดชุดผ้ามุ้งที่เขาสวมใส่อยู่ และแทนที่มันด้วยสายหนังเช่นกัน ตอนนี้เกาะอกของเขาเนื้อผ้าหายไปหมดเหลือแต่โครง สายหนังพาดผ่านไปมา และกลุ่มขนนกสีแดงอยู่ที่จุกนม!

ไอ้ที่ว่าคุณสิงห์เอาเข็มมาจิ้มไข่นั้นอีกฝ่ายไม่ได้จะทำการเย็บชุดตอนเขาสวมใส่อยู่หรืออะไรหรอกนะ อีกฝ่ายแค่เอาเข็มกลัดมากลัดผ้าเอาไว้ให้มันยึดติดกัน เพื่อที่เขาจะได้ถอดออกและยังคงอยู่เป็นทรงเดิม ตอนแรกเขาก็ว่าดี แต่ตอนนี้เขาเริ่มรู้สึกว่าคิดผิดนิดๆ แล้ว

ที่ว่าดีนั้นก็เพราะสายหนังบนตัวคุณสิงห์ค่อยๆ หลุดออกที่ละเส้นอย่างยั่วยวนชวนให้คนขย้ำ แต่ในทางกลับกัน หรรมของเขากำลังมีเลือดไหลและช้ำม่วงจากการถูกเข็มทิ่ม!!!

“คะ คุณสิงห์ครับ อีกสักครู่ผมต้องกลับไปทำงานแล้ว.....” คุณสิงห์ในมุมที่แปลกตาสำหรับเตโชช้อนสายตาขึ้นมองด้วยความเหงาหงอยปะปนไปกับความเสียดาย จนชายหนุ่มอดที่จะรู้สึกเอ็นดูแกมสงสารไม่ได้ แต่ถ้าเขาอยู่นานมากกว่านี้ เขาอาจจะต้องหาหมอเข้าถูกเข็มทิ่มหรรมเป็นรูพรุน!

“ครับ” คุณสิงห์พยักหน้ารับอย่างหงอยๆ และเก็บเข็มกลัดลงในกล่องด้านข้าง พลางเอ่ยบอก

“คุณเตถอดชุดแล้วใส่ไม้แขวนไว้นะครับ” เตโชพยักหน้ารับ หันไปมองคุณสิงห์ที่ยังคงมีสายหนังเส้นหนึ่งรัดที่รอบอก อีกเส้นลากลงมาจนถึงด้านล่าง เห็นท่อนลำที่ยังคงแนบผิวเนื้อหน้าท้องไปกับลอนกล้าม โดยที่ยังคงสวมใส่กางเกงสแลกคาอยู่ที่เอว

“คุณเต ไอ้นั่นของคุณมันกำลังทักทายผมน่ะครับ” สิงหราชกล่าวพร้อมยกมือขึ้นกอดอก ยืนคิดอย่างชั่งใจอยู่ชั่วครู่ ในขณะที่เตโชนั้นยกมือขึ้นปกปิดความต้องการของตน

“ไหนๆ คุณเตก็ยอมมาเป็นหุ่นทดลองบราให้ผมแล้ว.... ให้ผมตอบแทนคุณเตนะครับ” สิงหราชพูดแล้วจึงขยับเท้าเข้ามาใกล้ กระซิบที่ข้างหู

“คุณมีเวลาเหลืออีกเท่าไหร่ครับ”

“สะ สิบนาที”

“ผมจะทำให้คุณถึงภายใน ห้านาที......”

หมับ!!!

เตโชสะดุ้งเฮือก เมื่อฝ่ามือร้อนจับคว้าเข้าที่กลางกาย ท่อนลำทั้งสองอันบดเบียดแนบชิดกันจนรับรู้ได้ถึงความนุ่มหยุ่นและความร้อนผะผ่าวที่แตะสัมผัส

“อะ!” ในคราแรกเริ่มคุณสิงห์ขยับอย่างเชื่องช้าเพื่อให้คุ้นชิน แต่เพียงไม่กี่วินาทีต่อมา ฝ่ามือนั้นก็ขยับรัวเร็วราวกับกำลังยกสากตำพริกอย่างบ้าระห่ำ ไม่เพียงเท่านั้นเมื่ออีกฝ่ายยืนหน้ามาใกล้ ซุกไซ้ซอกคอของเตโชไปมา ขบกัดสลับกับดูดดุนอย่างรุนแรง แต่ไม่ทำให้เกิดรอยช้ำมากเกินไปนัก น้ำเสียงทุ้มพราวเสน่ห์แหบพร่าดังขึ้นที่ข้างหู

“ผมอยากจะฉีกกระชากชุดของคุณออกจริงๆ ผมจะจับตัวคุณให้พลิกคว่ำพลิกหงายพลิกซ้ายพลิกขวา จับลองหลายๆ ชุดดุจผมกำลังเล่นแต่งตัวตุ๊กตา ผมจะทำให้คุณหอบครางด้วยความอ่อนล้า จนไม่อาจจะขยับตัว” แม้ว่าสิ่งที่คุณสิงห์พูดจะเป็นการลองชุด แต่เตโชนั้นกลับเติมคำลงไปแทนเสียหมดแล้ว เขาไม่ได้คิดถึงการแต่งตัวเป็นตุ๊กตาให้คุณสิงห์ แต่คิดถึงยามที่ได้ร่วมรักกัน ภาพในหัวสมองนั้นคือภาพที่เขากำลังถูกคุณสิงห์กระแทกกระทั้นจนตัวสั่นระรัว...... เฮ้ย!!! เดี๋ยว!!! ไม่ใช่แล้ว!!!!

พรวด!!!!

“อึก!!!”

“หึ 3 นาที” คุณสิงห์ยกมือขึ้นเล็มชิมน้ำสีขาวขุ่นที่ผสมกับน้ำสีเหลืองทองน้อยนิดของเตโช ต่างจากเจ้าตัวที่ตกใจตาตั้ง เพราะความคิดที่ว่าเขานั้นจะถูกคุณสิงห์ขึ้นขี่ ไม่ใช่เพราะความหรรษาในกามาแม้แต่น้อย ดุจคำที่ว่า

ตกใจจนเยี่ยวราด!!

“เอาล่ะ ไปล้างเนื้อล้างตัวเถอะครับคุณเต ผมคงต้องเรียกแม่บ้านมาทำความสะอาดตรงนี้ก่อน” สิงหราชพูดพร้อมกับก้มลงมองพื้นกระเบื้องสีขาวที่ด้านล่าง เห็นทั้งคราบขาวและคราบเหลืองเจิ่งนองเป็นแอ่งน้ำ

“มะ มะ ไม่เป็นไรครับ!! เวลายังเหลือ เวลายังเหลืออออออ” เตโชร้องเสียงดัง วิ่งตาลีตาเหลือกเข้าไปในห้องน้ำ หยิบผ้ามาหลายๆ ผืนแล้วใช้มันเช็ดพื้นอย่างขยันขันแข็งปะปนไปกับความอับอาย

เขาไม่เคยฉี่ใส่คู่นอนหรือคนรักมาก่อน!!!

และเขาก็ทำมันกับคุณสิงห์!!!

ไอ้เตตตตตตตตตตตตตตต

เสียงกรีดร้องดังลั่นไปทั่วภายในใจ ไหนจะภาพที่ไอ้เตตกเป็นเมียคุณสิงห์ แถมยังตกใจจนเยี่ยวราด จะไม่มีอะไรที่พีคกว่านี้อีกไหมชีวิตกู!!!!