บทที่ 19 ความจริงจากปากของไผ่

หลังจากที่ผมกระโดดขึ้นรถของไอ้ไผ่มามันก็ไม่พูดอะไรทั้งนั้นนอกจากจะเร่งความเร็วเพื่อต้องการให้พ้นจากพื้นที่อันตราย

ผมได้แต่เอามือสอดเข้าไปเพื่อรัดเอวของมันจนแน่นเพราะความเร็วลมที่ตีเข้าหน้ามามันทำให้ผมแทบจะลืมตาไม่ขึ้น ผมแอบเหลือบดูเลขไมล์ที่โชว์อยู่ทำเอาถึงกับตัวสั่นเพราะมันกำลังเร่งความเร็วอยู่ที่ร...