บทที่ 23 ง้อ

ไผ่มันไม่ยอมพูดกับผมอีกเลยหลังจากที่มันช่วยผมกลับมาจากไอ้แท็กซี่โรคจิตคนนั้น และผมเองก็ไม่รู้จะพูดอะไรทั้งที่แค่คิดจะไปอย่างเงียบๆ แล้วแท้ๆ แต่เหตุการณ์ต่างๆ กลับต้องมาเป็นแบบนี้

มันพาผมกลับมาที่คอนโดอีกครั้ง หลังจากที่มันจอดรถเสร็จมันก็เดินไปที่ลิฟท์โดยไม่พูดอะไรกับผมซักคำ ซึ่งผมก็เข้าใจได้แหละว่าม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ