บทที่ 33 ชิงตัวประกัน

<ไผ่พาร์ท>

ผมนั่งซุ่มอยู่ที่ซอยเปลี่ยวข้างโกดังร้างโดยอาศัยพงหญ้ารกในการพรางตัว เวลาจากนาฬิกาข้อมือที่บอกว่าตอนนี้เหลือเวลาอีกหนึ่งชั่วโมงจะถึงเวลานัด และผมกำลังรอวินาทีทองนั้นอยู่

ภาพจากกล้องสอดแนมที่ถูกติดไว้แสดงให้เห็นว่าตอนนี้ไอ้โทนี่ไม่ได้อยู่ที่โกดังนี่แล้ว แต่ยังมีลูกน้องเฝ้าอยู่ที่หน้าประตูห...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ