บทที่ 35 ปลอบ

“ไม่นะไผ่!!” ผมตะโกนสุดเสียงพร้อมสะดุ้งตัวตื่นขึ้นมา หอบหายใจหนักๆ กับฝันร้ายที่เพิ่งผ่านไป เพราะผมฝันว่าไอ้ไผ่ถูกยิง ก่อนจะตกลงไปในสายน้ำสีขุ่นที่เชี่ยวกราดและจมหายไป

“อุ่นเป็นอะไรไปหรือเปล่า?” เสียงของคนที่นอนอยู่ข้างๆ ถามอย่างห่วงใย ก่อนที่มือหนาของเขาจะเอามาโอบกอดตัวผมที่ยังสั่นระริกไว้อยู่อย่าง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ