บทที่ 16 ตอนที่ 16

“ไม่กลัวแต่รังเกียจผมสินะ”

เขาจ้องหน้าเธอใกล้อีกนิด จนลมหายใจอุ่นรินรดพวงแก้มใส จมูกโด่งแตะลงช้าๆ รอยยิ้มหยันตัวเองปรากฏบนริมฝีปากหยักได้รูป เมื่อคิดว่าเธอรังเกียจเขาจริงๆ

วาสินีตัวแข็งทื่อสัมผัสถึงลมหายใจร้อนผ่าวของเขาที่เข้าปะทะแก้มของเธอ หัวใจเต้นรัวก่อนจะสะดุ้งไหวจนลมหายใจสะดุดกับปลายจมูกที่กด...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ