บทที่ 3 3

ปัง!

เท้าใหญ่ถีบประตูห้องนอนใหญ่ของตัวเองแล้วถีบปิดเสียงดัง โดยไม่สนใจว่าร่างเล็กที่อุ้มพาดไหล่มาจะดิ้นรนขัดขืน มือใหญ่จึงหวดก้นกลมกลึงเข้าให้ด้วยความมันเขี้ยวและอยากสั่งสอน

เผียะ!

โอ้ย!

“หยกเจ็บค่ะคุณโตก ปล่อยหยกเถอะนะคะ ฮือๆๆ” หล่อนร้องขอเขาทั้งน้ำตา แต่เหมือนเขาจะไม่ได้สนใจเสียงร้องไห้สะอื้นของเธอ แล้วก็ต้องร้องเจ็บจุกเมื่อถูกเหวี่ยงร่างกระแทกไปกับเตียงอย่างแรง

พลั่ก!

เสียงร่างเล็กกระแทกไปกับเตียงนุ่มจนเด้งกระเด็นขึ้นตามความนุ่มของเตียง

“คุณย่าอยากมีเหลน เธอต้องเป็นแม่ให้ลูกฉัน แต่ฉันไม่แต่งงานกับเธอแน่ยัยจืด”

เสียงเหี้ยมเอ่ยออกมาเมื่อคนตัวเล็กที่เหวี่ยงไปตั้งตัวได้ขยับตัวไปชิดหัวเตียง มือใหญ่ลูบไล้คางสากตัวเองไปมา พร้อมกับมองสำรวจหญิงสาวแต่งตัวเรียบร้อย กระโปรงยาวถึงข้อเท้า เสื้อคอเต่าปิดถึงคอ มองยังไงก็จืดชืดไม่น่าพิศวาส แต่เขาต้องหลับหูหลับตาเย็บผ้ากับหล่อน แม้ว่าไม่น่าปรารถนาก็ตาม หากไม่ทำตอนนี้เขาต้องถูกบังคับแต่งงานแน่ เขาไม่ประสงค์จะให้เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น เขาเป็นผู้ชายรักชีวิตโสดและรักอิสระ ไม่มีทางจะเอาตัวเองไปผูกขาดกับการแต่งงานแน่นอน

“คุณโตกก็ไปมีกับคนอื่นสิคะ ทำไมต้องเป็นหยก” หล่อนโต้เถียงกลับแล้วดึงผ้าห่มใกล้มือมากอดแน่น

หึหึ

“ถามโง่ๆ คุณย่าไม่ยอมน่ะสิ เพราะผู้หญิงที่คุณย่าเลือกให้ฉันต้องผ่านการคัดกรองจากท่าน และถ้าฉันด่วนมีลูกก่อนโดยไม่แต่งงานและแม่ของเหลนท่านเป็นเธอก็ไม่มีปัญหาแน่ ท่านรักเธอจะตายยัยเด็กกาฝาก อีกอย่างเธอต้องตอบแทนข้าวแดงแกงร้อนของคุณย่าด้วยการอุ้มท้องลูกของฉัน ถ้าเป็นเธอยังไงฉันก็ยังมีอิสระและไม่ต้องแต่งงานให้เป็นห่วงผูกคอ” คนเห็นแก่ตัว ใช่ ขันโตกพูดอย่างคนเห็นแก่ตัวและเกลียดชังหญิงสาวตรงหน้า แม้จะเกลียดไม่ชอบหน้าแค่ไหนแต่ครั้งนี้เขาต้องเสกเด็กเข้าท้องหล่อนให้ได้ แค่หลับหูหลับตาเย็บผ้าด้วยคงไม่ทำให้เขาตายได้หรอกใช่ไหม

“แต่เราไม่ได้รักกัน อีกอย่างคุณโตกเกลียดหยก คุณโตกไม่มีทางแตะต้องหยกหรอกใช่ไหมคะ อึก” หล่อนถามอย่างกลั้นเสียงสะอื้น สองมือเล็กยกขึ้นปาดเช็ดคราบน้ำตาชื้นข้างแก้มนวล แล้วจ้องมองดวงตาสีเหล็กกล้าของเขาที่มองมาทางตัวเธอด้วยสายตาที่อ่านยาก

หึหึ

“เข้าใจไม่ผิดหรอก ฉันเกลียดเธอก็จริง แต่ไม่ได้หมายความว่าฉันจะเอาเธอไม่ได้ เธอก็มีรูให้เสียบเหมือนผู้หญิงหยำฉ่านั่นแหละ เพียงแต่เป็นเด็กใกล้มือเท่านั้นเอง”

พูดจบก็ไม่รอช้า ขันโตกปลดเปลื้องชุดของตัวเองที่เพิ่งแต่งลงไปก่อนหน้านี้ออกให้หมด และตอนนี้ก็เหลือแต่กายเปลือยเปล่า และความเป็นบุรุษที่สงบนิ่งยังไม่ผงาดมาอวดอำนาจให้หงส์หยกเห็นก็ซุกซบอยู่กลางหว่างขาแข็งแรงที่เต็มไปด้วยไรขนหนาของเขา

หงส์หยกไม่ได้จ้องมองเพราะหล่อนดึงผ้าห่มปิดตาตั้งแต่เห็นเขาถอดเสื้อยืดออกแล้ว แต่แล้วก็ต้องร้องกรี๊ดเสียงดังเมื่อร่างใหญ่เคลื่อนตัวขึ้นมาบนเตียงและขยับมาใกล้

กรี๊ดดดด

“มะ...ไม่นะคุณโตก หยกไม่ต้องการแบบนี้ ลูกต้องเกิดจากความรัก” หล่อนดิ้นและปัดมือใหญ่ที่จับมือของหล่อนออก สองเท้าเล็กถีบเตะไปมา และถีบโดนอกแข็งแรง แต่เขาก็ยังนิ่งเหมือนหินและขยับเข้ามาใกล้เธอกว่าเดิม

“ทำเป็นสะดีดสะดิ้ง ได้เอ็นร้อนฉันแล้วจะครางยัยจืด” เขาบอกอย่างหงุดหงิดและดึงผ้าห่มที่หล่อนกำแน่นโยนทิ้งออกไปให้พ้นทาง

“ไม่นะคุณโตก หยกไม่มีทางยอม”

“ไม่ยอมก็ต้องยอม เพราะฉันจะเอาได้ยินไหม เธอต้องอุ้มท้องลูกฉัน” เขาดึงรั้งร่างที่ดิ้นรนถอยห่างชิดกับหัวเตียงเข้ามาปะทะแผงอกเปลือยจของตัวเอง

“ไม่นะ ยะ..อึก อย่าทำกับหยกแบบนี้เลยค่ะ สงสารหยกเถอะ ตอบแทนบุญคุณอย่างอื่นได้ แต่อย่ายัดเยียดอะไรแบบนี้ให้หยกเลยค่ะ อึก”

หล่อนยกมือขึ้นไหว้เขาทั้งน้ำตา เมื่อจนหนทางรอดแล้ว ด้วยรู้จักนิสัยคนตัวโตดี แม้ว่าหัวใจหล่อนจะมีเขามาตลอด แต่เมื่อสิ่งที่เขาต้องการมันจะทำเธอเจ็บปวด เพราะเขาต้องการแค่ให้เธออุ้มท้องลูกของเขาแต่เขาไม่ได้ต้องการแม่ของเด็ก และที่สำคัญเด็กต้องเกิดมาจากความรักของพ่อแม่ไม่ใช่แบบนี้

“น้ำตาของเธอช่วยอะไรเธอไม่ได้หรอก”

ทำไมขันโตกเจ็บปวดในอกเมื่อเห็นหล่อนร้องไห้ยกมือไหว้แบบนี้ จนรู้สึกว่าตัวเองเลวมาก แต่ทำยังไงได้ หล่อนคือทางออกของเขา และเขาก็ต้องทำให้เธอท้องให้ได้ เพื่อที่คุณย่าจะได้ไม่พาผู้หญิงมาเสนอตัวให้เขาหากเขามีเหลนให้ท่านอุ้ม มือใหญ่กำมือเล็กที่ยกไหว้ที่อกตนออกแล้วก็ผลักเธอล้มไปกับเตียง แล้วจัดการกับชุดเรียบร้อยของคนจืดชืดออก แม้ว่าเธอจะดิ้นและถีบเตะเขาก็ตาม แต่แรงมดแค่นี้ไม่สะทกสะท้านหินผาอย่างเขาได้หรอก

กรี๊ดดด

“ไม่นะคะ คุณโตก ไม่นะคะ” หล่อนดิ้นหนีลงจากเตียงทั้งๆ ที่ตอนนี้ตัวเองก็เปลือยเปล่าแล้ว แถมชุดก็ขาดไม่เหลือชิ้นดี

“ดิ้นเสียแรงเปล่ายัยจืด” แม้ปากจะบอกว่ายัยจืด แต่เมื่อได้เห็นร่างเปลือยที่ดิ้นหนีจะลงจากเตียงของตนแล้วเขาต้องกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอด้วยความยากลำบาก ผิวขาวนวลเนียนน่าลูบไล้และขบเม้ม สองเต้าอวบอูมมองด้วยสายตาน่าจะล้นมือเขา และเนินสวาทกลางกายของหล่อนก็อวบอูมโหนกนูนน่าคลอเคลียเหลือเกิน มือใหญ่จับข้อเท้าเล็กแล้วกระชากดึงเข้ามาหาตัวเอง

ว้าย!