บทที่ 43 43

“อะ! อืม!” เสียงครวญครางดังมาเป็นระยะ พร้อมกับเสียงคำรามซ่านของคนต้นเรื่อง

“โอว์! ตอดรัดดีเหลือเกินคนดีจ๋า อ่า! ”

เสียงพร่ากระซิบข้างหูคนตัวเล็ก มือหยาบจับรั้งเอวเล็กให้มั่น ก่อนจะโถมแรงม้าเฮือกสุดท้ายของตนเข้าหากระบอกอย่างดุดัน

“อะ! โอว์!” ร่างเล็กแอ่นเด้งรับอย่างรู้จังหวะ มือเล็กจิกผ้าปูที่นอน ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ