บทที่ 10 10

“บ้าจริง”

“อะไรเหรอแก้มใส”

“ปะ เปล่าเรารู้สึกจะปวดท้องเข้าห้องน้ำน่ะ เราขอตัวก่อนนะหวานเดี๋ยวเรามา”แก้มใสก้มหน้าลงหลบสายตาใครอีกคนที่ดูเหมือนว่าจะตกใจไม่ต่างจากเธอเหมือนกัน

“ได้ๆ ไปเถอะ”น้ำหวานที่เข้าใจว่าเพื่อนปวดท้องจึงไม่ได้สงสัยอะไร เธอทำหน้าที่ของเธอต่อไปก่อนจะเดินไปหลังร้านเพื่อที่จะไปเอาเครื่องดื่มมาเสิร์ฟให้กับลูกค้า แต่ก็ต้องสะดุ้งตกใจเมื่อมีใครอีกคนมายืนอยู่ด้านหลังเธอ

“กรี๊ด!”เสียงกรีดร้องถูกปิดลงด้วยฝ่ามือของเตชินท์ทันที พอคนตัวเล็กเห็นใบหน้าชัดเจนของคนตรงหน้าก็ยิ่งไม่พอใจก่อนที่เธอจะปัดมืออีกฝ่ายออกจากริมฝีปากเธอทันที

“ตกใจอะไรขนาดนั้น?”เตชินท์พูดขึ้นเมื่อได้ยินเสียงคนตัวเล็กที่ตกใจขนาดนี้

“พี่ มาทำอะไรตรงนี้!”น้ำหวานถามออกไปพร้อมขยับกายหนีชายหนุ่มที่มายืนชิดเธอขนาดนี้แถมการที่เขาเข้ามาในห้องแบบนี้มันไม่ควรเลยสักนิด ชายหนุ่มทำหน้ามึนใส่เหมือนไม่ได้สนใจท่าทางของคนตัวเล็กที่ไม่ได้อยู่ใกล้เลยสักนิด ร่างสูงขยับกายเข้าไปใกล้เธอมากขึ้น

“ถอยออกไปนะ”

“มาทำงานที่นี่ ใจกล้าดีหนิ”

“มันก็ไม่ผิดไม่ใช่เหรอคะที่หวานจะมาทำงานที่นี้”เธอเถียงกลับไป เพราะไม่เห็นว่าการที่เธอมาทำงานอะไรแบบนี้มันไม่เกี่ยวข้องอะไรกับชายหนุ่มเลยแล้วเขาจะมาเดือดร้อนทำไม

“งั้นเหรอ แล้วรู้ไหมว่าทำงานแบบนี้มันจะเจออะไร หรือว่าลึกๆ แล้วเธอก็ชอบอะไรแบบนี้?”สายตาเจ้าเล่ห์จ้องมองร่างเล็กด้วยรอยยิ้มพอใจ ขนาดเธอแต่งตัวแบบนี้มันก็ยังน่ามองจริงๆ

เพี๊ยะ!

แต่ไม่ทันที่เตชินท์จะทำอะไรเธอเลยด้วยซ้ำใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มก็หันไปตามแรงตบของคนตัวเล็ก ชายหนุ่มตกใจไม่น้อยเลยที่เธอกล้าตบหน้าเขาแบบนี้ น้ำหวานไม่พอใจกับท่าทีของชายหนุ่มที่ดูจาบจ้วงเธออย่างนี้แต่การที่เธอตบเขามันเหมือนเป็นการกระทำที่ผิดเพราะในตอนนี้ชายหนุ่มคนตรงหน้าดูโมโหไม่น้อยเลย ไม่ทันที่หญิงสาวจะได้พูดอะไรออกมา ร่างของเธอก็ปลิวไปตามแรงกระชากของชายหนุ่มเสียแล้ว เขากอดรัดเธอเอาไว้แน่นต่อให้คนตัวเล็กดีดดิ้นมากแค่ไหนชายหนุ่มก็ไม่คิดปล่อย

“อย่านะ พี่ทำบ้าอะไร”

“กล้าตบฉันงั้นเหรอ หึงั้นก็รับให้ไหวแล้วกัน”

“อื้อ!”สิ้นคำพูดของชายหนุ่มริมฝีปากของเขาก็กระแทบจูบกลีบปากอวบอิ่มของหญิงสาวอย่างรุนแรงจนเธอรับรู้ถึงความเจ็บปวดกับการจูบฉันป่าเถื่อนของชายหนุ่ม เป็นจูบแรกที่ทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวดจนน้ำตาเอ่อล้นออกมาทันที การกระทำของเขาที่ทำกับเธอแบบนี้มันทำให้เธอทั้งตกใจทั้งกลัว คนตัวเล็กยกมือขึ้นมาทุบอกชายหนุ่มรัวๆ เพื่อให้เขาปล่อยเธอแต่ชายหนุ่มก็ไม่ยอมปล่อยง่ายๆ เขาใช้ลิ้นสอดแทรกเข้ามาในโพรงปากเล็กดูดดึงจูบเธอด้วยความหื่นกระหาย รู้สึกพอใจมากจริงๆ กับความหวานที่เขาได้รับจากเธอจนมันทำให้ชายหนุ่มไม่อยากหยุดเลย

“ฮึกฮือ”แต่ทว่าเสียงสะอื้นไห้ของเธอนั้นก็ทำให้ชายหนุ่มชะงักไป เป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้ที่จูบผู้หญิงและผู้หญิงร้องไห้แทบขาดใจตายแบบนี้

“เงียบ!”แต่ยิ่งเขาห้ามเธอก็ยิ่งร้องไห้ออกมา

“จะร้องอะไรนัก ก็แค่จูบ!”คำพูดของชายหนุ่มทำให้น้ำหวานตวัดสายตามามองอย่างไม่พอใจ เขาพูดออกมาได้ยังไงว่าแค่จูบ

“เลวที่สุด”เธอต่อว่าออกมาก่อนจะผลักเขาให้ออกห่างพร้อมจะวิ่งหนีหน้าเขาออกมา แต่ก็เจอเข้ากับพี่แตงไทยเสียก่อนอีกฝ่ายมองเธอด้วยความตกใจกำลังจะมาตามว่าทำไมถึงเอาเครื่องดื่มไปเสิร์ฟให้กับลูกค้าช้าขนาดนี้ แต่พอเห็นร่างสูงของเตชินท์ก็เดินออกมาตามแตงไทยก็ต้องตกใจอีกครั้ง เธอเป็นเพื่อนกับริต้าซึ่งก็เป็นพี่รหัสของน้ำหวานและอีกอย่างริต้ากับเตชินท์ก็เคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งต่อกันด้วย

น้ำหวานรู้สึกหน้าอายไม่น้อยเลยเธอก้มหน้าก่อนจะเอ่ยปากขอตัวไปเข้าห้องน้ำไม่รอให้แตงไทยพูดอะไรคนตัวเล็กก็วิ่งไปแล้ว เตชินท์ตวัดสายตามองผู้ใหญ่มาใหม่เล็กน้อย

“หุบปากด้วยล่ะ”

“เอ่อ ค่ะพี่เตชินท์”อีกฝ่ายเป็นถึงเพื่อนสายลมซึ่งเธอเองก็รู้ดีว่าสายลมเป็นญาติกับเจ้าของที่นี่

“หวานเป็นอะไรไปน่ะ”น้ำหวานที่กำลังมาที่ห้องน้ำก็ต้องเจอกับแก้มใสที่ดวงตาของเธอแดงก่ำพอสมควรแต่พออีกฝ่ายเห็นเพื่อนร้องไห้ก็รู้สึกตกใจไม่น้อยเลย

“ปะ เปล่าไม่เป็นไร”

“ไม่เป็นไรได้ยังไงก็เห็นอยู่ว่าเธอร้องไห้ ใครทำอะไรเธอรึเปล่า”เพราะคิดว่าอีกฝ่ายคงโดนลูกค้าทำไม่ดีใส่จึงเป็นแบบนี้

“แค่เจอคนเลวๆ น่ะไม่เป็นไรหรอก”เธอแค่อยากปรับอารมณ์ให้ดีขึ้นก่อน รู้สึกแย่จริงๆ กับสิ่งที่เกิดขึ้น

“แล้วเธอเป็นยังไงบ้าง หายปวดท้องรึยัง”

“เอ่อ ดีขึ้นแล้วล่ะ”แก้มใสตอบกลับไปพร้อมกับหลบสายตาไม่อยากให้เพื่อนรู้เรื่องกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอเหมือนกัน