บทที่ 5 5

“น้องน้ำหวาน”เสียงพี่ริต้าพี่รหัสของเธอดังขึ้นทำให้คนตัวเล็กหันไปยิ้มทักทายทันที

“สวัสดีค่ะพี่ริต้า”

“จ๊ะ มีเรียนต่อรึเปล่า”

“ไม่แล้วค่ะ พี่ริต้ามีอะไรรึเปล่าคะ”

“พอดีวันนี้พวกสายรหัสนัดกันไปกินเลี้ยงหลังมอ พี่เลยมาบอกเราให้ไปด้วยนะ”คนตัวเล็กรู้สึกประหม่าไม่น้อยเธอไม่ค่อยชอบอะไรแบบนี้แต่ก็ไม่รู้จะขัดยังไง

“หวานอยู่ดึกไม่ได้นะคะ”

“ไม่เป็นไร ไปแป๊บเดียวก็ได้รุ่นพี่จะได้ไม่ว่าอะไร งั้นทุ่มนึงมาที่ร้านนั่งชิวหลังมอนะ”คนตัวเล็กได้ยินอย่างนั้นก็พยักหน้าให้กับรุ่นพี่ของเธอ หญิงสาวเห็นว่าคงไม่ดีถ้าหากจะปฏิเสธ เธอจึงต้องฝืนใจไปในสถานที่แบบนั้น

“พี่เตชินท์”เสียงของริต้าหันไปหาชายหนุ่มร่างสูงที่เดินออกมาพอดี ท่าทางสนิทสนมทำให้น้ำหวานชะงักไปเล็กน้อย เธอนึกสงสัยว่าผู้ชายคนนี้มีผู้หญิงกี่คนกันเห็นเข้ามาทักทายเต็มไปหมด ใบหน้าสวยหวานดูบึ้งตึงเล็กน้อยทำให้ชายหนุ่มคิดว่าเธอไม่พอใจที่มีผู้หญิงเข้าหาเขา

“ไปกันเถอะ อยากพักแล้ว”เธอหันไปบอกเพื่อนที่อยู่ข้างๆ ก่อนจะพากันเดินออกไป แก้มใสดูไม่พูดไม่จาแต่น้ำหวานไม่ได้สังเกตอะไรกับท่าทีของคนตัวเล็ก เหมันต์ที่เดินออมากับเพื่อนมองรุ่นน้องตรงหน้าเล็กน้อยไม่ได้สนใจอะไรอีกคนเขาสนใจผู้หญิงที่ดูเหมือนเพื่อนจะสนใจแค่นั้น

“หึ สาวงอนรึเปล่า”

“เงียบน่า”

“หมายถึงอะไรกันเหรอคะ?”ริต้าที่ไม่เข้าใจจึงเอ่ยถามขึ้น

“เปล่าไม่มีอะไร เธอมีอะไรรึเปล่า”

“ริต้าแค่คิดถึงพี่ค่ะ”

“งั้นเหรอ คิดถึงก็มาหาสิ”เสือแบบเขามีหรือที่จะไม่เล่นกับเหยื่อ

“วันนี้ริต้าไปกินเลี้ยงสายรหัสน่ะ”ชายหนุ่มได้ยินอย่างนั้นก็คิดอะไรขึ้นมาในใจแสดงว่าผู้หญิงคนเมื่อกี้คือน้องรหัสของริต้าสินะ บังเอิญจริงๆ

“งั้นเหรอ ไปด้วยได้ไหม สายไอ้ติณห์ใช่ป่ะ”

“พี่เตชินท์จะไปเหรอคะ งั้นริต้าบอกพี่ติณห์ให้นะคะ”

“เดี๋ยวโทรบอกมันเอง ฉันไปก่อนนะ”ริต้าดูดีใจไม่น้อยเลยที่ได้ยินว่าชายหนุ่มจะไปด้วย เตชินท์กับติณณ์รุ่นพี่ของเธอเป็นญาติกันนั้นเอง

@ร้านนั่งชิว

น้ำหวานมาถึงสถานที่ที่นัดหมายก่อนจะกดโทรศัพท์ทักไปหาพี่รหัสของเธออย่างริต้า คนตัวเล็กในวันนี้สวมใส่กางเกงยีนส์เสื้อคอกลมธรรมดาแต่ทว่ารูปร่างของเธอก็ทำให้ผู้ชายในร้านหันมามองอยู่ดี คนตัวเล็กไม่ได้สนใจสายตาพวกนั้นพอเธอเห็นกลุ่มรุ่นพี่ก็รีบเข้าไปทักทายแต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นรุ่นพี่อีกกลุ่มมาด้วย

“น้องน้ำหวานนั่งเลยๆ ไม่ต้องเกร็งนะคนกันเอง”ริต้าพูดขึ้นข้างกายของเธอมีเตชินท์นั่งอยู่ทำให้คนตัวเล็กที่นั่งลงอยู่ตรงกันข้ามของชายหนุ่มโดยปริยาย

“ค่ะ”เธอพยักหน้ารู้สึกอึดอัดไม่น้อยเลยแต่ก็พยายามยิ้มแย้มให้กับรุ่นพี่ ติณณ์หันหน้ามาพูดคุยกับเธอ ส่วนใหญ่พูดถามเกี่ยวกับการเรียนว่าปีหนึ่งเป็นไงบ้างเรียนหนักรึเปล่าอะไรทำนองนี้ เธอนึกแปลกใจเหมือนกันที่ผู้ชายที่ดูแบดๆ อย่างชายหนุ่มทำไมถึงมาเรียนบัญชีถ้าบอกว่าเรียนพวกวิศวะคงจะเข้ากว่ามาก

“นึกไงมึงอยากมากินกับพวกกูไอ้เต”ติณณ์ถามญาติผู้พี่ที่โทรมาถามว่าวันนี้เขาจะไปไหนพอบอกว่ามีกินสายรหัสอีกฝ่ายก็มาด้วยซะงั้นแถมยังมีเหมันต์สายลมมาด้วยอีกทำให้ในวันนี้โต๊ะเขามีหลายคนเลย

“ไม่ไง อยากเปลี่ยนบรรยากาศเฉยๆ”เตชินท์ตอบออกไปพร้อมกับมือหนายกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่ม สายตาของชายหนุ่มตวัดมองคนตรงหน้าเล็กน้อยแต่ก็ต้องหันไปทางอื่นไม่อยากให้ใครสงสัยกับการกระทำของเขา

“เออๆ หลายคนก็สนุกดี น้องน้ำหวานมีคนอื่นมาดื่มด้วยไม่เป็นไรนะ”

“ไม่เป็นไรค่ะ”

“เออ นี่เหมันต์ สายลมและก็ญาติพี่ ไอ้เตชินท์”จู่ๆ ติณห์ก็แนะนำรุ่นพี่ต่างคณะให้คนตัวเล็กได้รู้จักทำให้น้ำหวานต้องยกมือไหว้ทักทายตามมารยาทที่รุ่นน้องควรมี เธอไม่ได้อยากจะรู้จักอะไรหรอกโดยเฉพาะคนตรงหน้าเธอเพราะสิ่งที่ได้ยินมามันทำให้เธอไม่ชอบเลยสักนิด ไหนจะท่าทีที่พี่รหัสของเธอสนิทสนมกับเขาอีกสรุปแล้วผู้ชายคนนี้กำลังคบหากับใครกันแน่หรือว่าเขาเป็นประเภทที่ว่าคบไปทั่ว

“น้องน้ำหวานไม่ดื่มหน่อยเหรอครับ”เหมันต์เป็นคนชวนคุยขึ้น ทำให้คนตัวเล็กหันหน้าไปมองอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย

“ไม่ค่ะ หวานไม่ชอบดื่มเหล้า”

“อ่า โอเคครับ ดีนะดื่มก็ไม่ดีหรอก”

“ค่ะ”เธอพยักหน้าตอบกลับไป น้ำหวานไม่ได้พูดคุยอะไรมากมายรุ่นพี่ถามคำก็ตอบคำ ส่วนใหญ่เธอจะเป็นผู้ฟังเสียมากกว่าจนกระทั่งนั่งไปสักพักหญิงสาวก็ลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำ เธอรู้สึกเกร็งอย่างบอกไม่ถูกเธอไม่ได้อยากจะคิดไปเองแต่รู้สึกว่ามีคนมองอยู่ตลอดเวลาพอหันไปก็เห็นสายตาของชายคนตรงข้ามที่มองเธออยู่ ไม่รู้เหมือนกันว่าเขามองอะไรเธอนักหรือว่าไม่พอใจที่เธอเคยชนเขาครั้งนั้นแต่เขาก็ไม่ได้เป็นอะไรเสียหน่อยแล้วก็คุยกันจบแล้วนี่น่า