บทที่ 53

วรรณมองเธออย่างเงียบๆ

มองใบหน้าที่สดใสงดงามนั้น ตอนนี้แดงระเรื่อขึ้นด้วยความโกรธ แต่ยังคงแฝงไว้ด้วยความหยิ่งทะนง ไม่ได้มีท่าทีบิดเบี้ยวจนน่าเกลียดแม้แต่น้อย

ความขมขื่นตลอดเจ็ดปีของชีวิตแต่งงาน ในวินาทีนี้ได้มลายหายไปจนหมดสิ้น เหลือเพียงความสงบที่เยียบเย็น

“พิมพ์ประภา” เสียงของวรรณเบามาก แต่กลับตั...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ