บทที่ 59

แสงแดดจ้าไปหน่อย

ภาพนั้นดูกลมกลืนราวกับเป็นฉากโฆษณาที่ถ่ายทำมาอย่างประณีต

วรรณรู้สึกแสบตาเล็กน้อยจากแสงนั้น

เธอจับมือน้อยๆ ของน้องนีน่าในมือของเธอแน่นขึ้นอย่างเงียบๆ

“น้องนีน่า เราถึงแล้วนะ”

เธอจูงมือน้องนีน่าแล้วหันหลังเดินเข้าประตูโรงเรียนจากอีกทางหนึ่ง

แผ่นหลังของเธอยืดตรง ไม่ได้หันกลับไปมอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ