บทที่ 142 ความสุขของแม่คือการเห็นลูกเติบโต (จบ)

ห้างสรรพสินค้าแห่งนี้เป็นห้างที่ซูเหยากับพี่น้องบ้านซูของเธอได้เป็นผู้ร่วมหุ้นกัน การก่อสร้างใช้เวลาถึงสองปีและยังไม่รวมการตกแต่งภายใน

ในช่วงเวลานี้ทางด้านเทียนเฟยที่เรียนจบแล้วเขาได้ขอคนเป็นแม่เดินทางไปศึกษาต่อยังต่างประเทศ ซูเหยาเองแม้จะเป็นห่วงและคิดถึงลูกเธอก็ไม่ได้คิดขัดความต้องการของลูกชายคนร...