บทที่ 26 มัดมือชก

ปากกาด้ามเหล็กถูกวางกระแทกลงบนแฟ้มหลังเลียมคิดบางอย่างขึ้นมาได้ ก่อนลุกขึ้นยืนเต็มความสูงและพรวดพราดเดินออกจากห้องทำงานโดยไม่วายหยิบสูทสวมคลุมตามมา ท่ามกลางความงุนงงของลูกน้องที่นั่งกันอยู่หน้าประตู กำลังทำตัวตามสบายไม่คิดว่าเจ้านายจะออกมาไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย เนื่องจากปกติเวลานี้เป็นช่วงที่เขายังคงต้อ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ