บทที่ 63 บทที่18.นางโจรปล้นใจ 3

แป้งหอมคิดว่าตัวเองคงโทรมจนดูไม่ได้ แต่ที่หญิงสาวไม่รู้ เธอเหมือนนางฟ้าตัวน้อยจนการ์ดที่มองเห็นตาค้าง ได้แต่กระพริบตาปริบๆ

“ปะ... ปะไปได้แล้ว” เสียงร้องสั่งที่ดุดันกลายเป็นคำสั่งตะกุกตะกัก

“รองเท้าหอมละคะ” เธอกวาดตามองหารองเท้าผ้าใบสุดโทรมของตัวเอง ชุดเก่าๆ ไม่ต้องถามถึง มันอันตรธานหายไป ตั้งแต่เธ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ