บทที่ 47 ทัณฑ์สวาทซาตาน (175%)

“ฉันไม่รู้ ฉันทรมาน ทรมานเหลือเกิน…” บุปผชาติส่ายหน้าเป็นคำตอบด้วยความไร้เดียงสา พอๆ กับจนปัญญาที่ไม่อาจจะทราบความรู้สึกรุนแรงซึ่งกำลังจู่โจมไปทั้งร่างได้ ไม่รู้ว่าสิ่งที่ตัวเองต้องการแท้จริงแล้วมันคืออะไร รู้แต่ว่าต้องการหลุดพ้นไปจากความทรมานที่กำลังประสบอยู่ให้เร็วที่สุด ก่อนที่เธอจะขาดใจตายเสียก่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ