บทที่ 93 เพราะรักจึงยอมอภัย (200%)

“แล้วคุณทำไมต้องเรียกฉันแบบนั้นด้วยล่ะคะ?” ได้ยินอีกฝ่ายเรียกเธอด้วยสรรพนามแปลกๆ สาวเจ้าก็ขมวดคิ้วเข้าหากัน และเอ่ยถามด้วยความสงสัย

“ก็กลิ่นตัวคุณหอมรัญจวนใจเหมือนกลิ่นดอกไม้แรกแย้ม ผมดมได้ไม่รู้เบื่อยังไงล่ะจ๊ะคนดี” เขาเฉลยด้วยเสียงหวานข้างใบหูบอบบาง จนคนที่ฟังคำอธิบายถึงกับเอียงอายกับคำเรียกขาน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ