บทที่ 94 เพราะรักจึงยอมอภัย (225%)

“แก้มจ๋า พี่อยากกินข้าวต้มจังเลย” อยู่ๆ พ่อเจ้าประคุณก็โพล่งขึ้นมาเสียอย่างนั้น คนเจ้าเล่ห์พยายามหลุบเปลือกตาลง ซ่อนเร้นความต้องการเอาไว้ไม่ให้เธอล่วงรู้เท่าทัน ส่วนคนพาซื่อก็นึกว่าอีกฝ่ายหิวข้าวจริงๆ จึงถามกลับด้วยความแปลกใจว่าพ่อตัวโตจะกินจุไปไหม

“อยากกินข้าว ตอนนี้นี่นะคะ มันดึกมากแล...