บทที่ 23 ทัณฑ์เถื่อนอสูร (100%)

“ฉันหยุดไม่ได้จริงๆ ลัยลา” เขาปฏิเสธเพราะตอนนี้มาไกลเกินกว่าจะหันหลังกลับซะแล้ว อีกอย่างถ้าเขาหยุดเธอก็จะหวาดกลัวที่จะมีความสัมพันธ์ทางกายในครั้งต่อไป คิดได้ดังนั้นชายหนุ่มก็ค่อยๆ เบียดความอลังการเข้าไปในดอกไม้แรกแย้มอย่างแช่มช้าทว่าบาดอารมณ์

“ฉันไม่ได้ชื่อลัยลา ฉันชื่อโรฮันนา ได้ยินไหมไ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ