บทที่ 92 ตกหลุมพราง (50%)

“หวงก้าง!”

“อยากรู้อะไรเกี่ยวกับผับนั่น ทำไมไม่ถามผม” เขาเปรยเรียบเรื่อย เปลี่ยนเรื่องคุยเสียดื้อๆ

“คุณรู้!?” คนตัวเล็กอุทานตาโต

“อ่าฮะ”

“คุณตามฉันไปเหรอ”

คราวนี้ท่าทางอารมณ์ดีขี้เล่นจนน่าหมั่นไส้เมื่อครู่เลือนหายไป ปลายนิ้วกระด้างเชยคางมนขึ้นสบตา ใบหน้าหล่อแบบดิบเถื่อนเครียดเขม็ง ขณะเอ่ยก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ