บทที่ 12 บทที่ 12

เท้าบางๆ เปลือยเปล่าซอยเท้าวิ่งไปข้างหน้าอย่างไม่มีจุดหมาย ศศิวิมลรู้แต่ว่าเธอไม่อยากเห็นหน้าคนใจร้าย ปล่อยให้เธอรอคอยแม้จะได้เวลาครบสัญญาที่ให้ไว้ว่าเขาจะกลับมาหาเธอเมื่อเขาเสร็จงาน และเธอก็ทราบจากมารดาว่าเขาจะไปทำงานตั้งสี่ปี ตอนนั้นเธอได้แต่บอกตัวเองว่าไม่เป็นไรเธอรอได้ แต่พอครบสี่ปีแ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ