บทที่ 18 บทที่ 18

สาวน้อยชะงักเท้าบาง เมื่อพบร่างสูงของชวนนท์ยืนรออยู่

“ฉันมารอรับเธอกลับบ้าน” เขาเดินเข้าไปใกล้หญิงสาว และบอกหล่อน

ดลลดาเอียงคอมองเขาอย่างสงสัยในการกระทำของเขายิ่งนัก

“ดิฉันกลับบ้านเองได้ค่ะ เพราะพี่อรอนงค์ก็คงรอจะกลับพร้อมกันอยู่” หล่อนกล่าวออกไป

“อรอนงค์เขากลับไปกับเพื่อนๆ แล้ว” ชาย...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ