บทที่ 36 บทที่ 36

“ฉันจำได้แต่ว่า เธอ เป็น เมีย ฉัน” เขาย้ำชัดทุกถ้อยคำ และริมฝีปากได้รูปก็ประทับลงบนริมฝีปากอิ่มอย่างรุนแรง

ดลลดายืนตัวแข็งทื่ออย่างตกใจ แล้วต้องพ่ายแพ้ต่อความต้องการของจิตใจ ที่ไม่เคยปฏิเสธเขาได้เลยสักครั้ง ดล-ลดาเริ่มอ่อนลง ริมฝีปากเผยอแย้มให้เรียวลิ้นอุ่นเข้าไปซอกซอนหาความหวานภายในได้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ