บทที่ 5 บทที่ 5

“เอ... ผมเพิ่งรู้นะเนี่ย ว่าคนอย่างคุณฌอห์นต้องเรียกตัวช่วย พอจะบอกให้ทราบก่อนได้ไหมครับว่าเป็นเรื่องอะไร” รอยยิ้มบางๆ ผุดขึ้นที่มุมปากของชลาทิศ พร้อมเสียงกระเซ้าผู้เป็นพี่ชาย เนื่องด้วยรู้ดีว่า ชวนนท์นั้นมักจะทำทุกอย่างเองเสมอ ไม่ค่อยขอความช่วยเหลือจากใคร ถ้าไม่จำเป็นจริงๆ และคราวนี้ก็คงเป็นเรื่องที่สำคัญทีเดียว

“เอาเถอะน่า แต่ถ้านายไม่ช่วยก็ไม่เป็นไร”

“แหมๆ คุณฌอห์นขอรับ กระผมยังไม่ทันจะปฏิเสธเลยนะขอรับ อีกอย่างคุณฌอห์น อุตส่าห์เรียกหาผมให้ไปช่วย ผมคงไม่มีทางปฏิเสธอยู่แล้วล่ะขอรับ” ผู้เป็นน้องล้อเลียน

“ถ้านายขืนกวนประสาทฉันอีกนิดเดียวล่ะก็...”

“ครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้” ชลาทิศรีบตอบรับ เพราะกลัวพี่ชายจะกริ้วเอา ไม่อยากเสี่ยงกับฤทธิ์ของพี่ชายนัก แต่ก็ไม่วายหัวเราะในลำคอ หลังจากตัดสายไปแล้ว

เมื่อมาถึงบริษัท ชลาทิศซึ่งไม่ได้เข้าบริษัทมา 3 วัน จึงยังไม่ได้เจอกับดลลดา และเมื่อพบสาวน้อยซึ่งวันนี้ไม่ได้แต่งชุดนักศึกษาตามคำสั่งของชวนนท์แล้ว ก็อดจะเข้าไปทักทายตามประสาคนมีอัธยาศัยไมตรีดี

“สวัสดีครับ ผมเพิ่งทราบว่าพี่ฌอห์นรับพนักงานมาใหม่” ชายหนุ่มส่งยิ้มบางๆ ให้สาวน้อย

ฝ่ายดลลดา เมื่อเงยหน้าจากงานที่กำลังทำ ก็พบกับผู้ชายรูปหล่อไม่แพ้คนในห้อง ต่างกันที่คนนี้หน้าสวยหวาน ไม่ได้คมเข้มอย่างพี่ชาย

“สวัสดีค่ะ ดิฉันดลลดาค่ะ หรือจะเรียกว่าดรีมก็ได้ เพิ่งจะเข้ามาฝึกงานวันนี้เป็นวันที่สามค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักคุณ ชลาทิศค่ะ” สาวน้อยยิ้มหวานไม่แพ้กันให้ชายหนุ่ม

“โว้ว โว้ว... รู้จักชื่อผมด้วย เรียกผมว่าชาร์ลดีกว่าครับสั้นดี ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับน้องดรีม”

“คุณอร นายชาร์ลมารึยัง”  เสียงทุ้มห้วนกระด้างดังขึ้นขัดจังหวะการเจริญสัมพันธไมตรีของทั้งสอง

“มาแล้วครับคุณพี่ชาย กำลังจะเข้าไปเดี๋ยวนี้ล่ะครับ” ชลาทิศตอบแทนอรอนงค์ ก่อนจะหันมายิ้มให้ดลลดาอีกครั้ง และทำมือบุ้ยใบ้ว่าจะเข้าไปหาชวนนท์แล้ว และเดินเข้าไปโดยไม่จำเป็นต้องเคาะประตูก่อน

“นายมัวทำอะไรอยู่ข้างนอกนั่น” ทันทีที่น้องชายเปิดประตูเข้าไป ชวนนท์ก็ขว้างระเบิดให้ชลาทิศทันที

“ใจเย็นๆ สิครับ ผมไม่ได้เข้ามาแค่สามวัน แต่พี่ฌอห์นมีพนักงานใหม่แล้ว สวยซะด้วยจะไม่ให้ผมทำความรู้จักหน่อยเหรอครับ” ชลาทิศเดินไปนั่งที่เก้าอี้หน้าโต๊ะทำงานตัวใหญ่ของชวนนท์ และเอนตัวพิงพนักกอดอกอย่างสบายๆ ไม่ได้ใส่ใจกับสายตาที่เกรี้ยวกราดของผู้เป็นพี่ชายเลย

“นายอย่ามาทำเจ้าชู้ประตูดินใส่พนักงานของฉัน” ชวนนท์บอกเสียงเข้ม

“พี่ฌอห์นก็ทราบว่าผมไม่ใช่คนเจ้าชู้”

“เออ... เอาล่ะมาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า” ชวนนท์หยิบซองเอกสารสีน้ำตาลยื่นให้น้องชาย ชลาทิศหยิบมาเปิดดูสิ่งที่อยู่ข้างในทันที

“นั่นเป็นรูปภาพของนายดิรก เรืองวัฒน์ ตอนนี้คุณพัฒน์ที่ประจำอยู่สาขาเชียงใหม่ แจ้งข่าวมาว่า นายดิรก ได้ยักยอกเงินของบริษัทเราไปจำนวน 5 ล้าน แล้วตอนนี้ก็หลบหนีไปได้ แต่ฉันก็ให้ดำเนินคดีตามกฎหมายไปแล้วล่ะ”

“ไหนบอกว่าไม่ใช่เรื่องงานไงล่ะครับ ผมก็นึกว่าเรื่องผู้หญิงซะอีก อุตส่าห์หวังว่าพี่ฌอห์นของเราจะไปปิ๊งสาวที่ไหนเข้าแล้วจีบไม่เป็น ต้องมาขอความช่วยเหลือจากผม เฮ้อ... ผิดหวังเลยเรา” ชลาทิศแสร้งถอนหายใจ ราวกับเบื่อหน่าย

“ปุ” เสียงซองเอกสารอีกซองกระทบกับใบหน้าอันหล่อเหลาของชลาทิศ

“โอ๊ย”

“นายไม่ต้องพูด แล้วเปิดดูเอกสารข้างในซะ”

คำสั่งนั่นทำให้ชลาทิศต้องเปิดซองเอกสารอีกซองที่ถูกพี่ชายโยนใส่หน้าทันที

“อ้าว... นี่มันประวัติของน้องดรีมนี่ครับ เอ๊ะ หรือว่าสิ่งที่ผมหวังจะเป็นจริงกันเอ่ย”

ฟิ้ว... เสียงสิ่งของบางอย่างที่ลอยผ่านอากาศไปด้วยความเร็ว เฉียดเส้นผมชลาทิศไปนิดเดียว หากเขาหลบไม่ทัน มีหวังหัวแตกแน่

“ถ้านายไม่หุบปากยียวนกวนประสาทฉันล่ะก็ คราวนี้ปากนายจะกินน้ำพริกไม่ได้ไปอีกหลายวันแน่ นายชาร์ล” ชวนนท์จ้องหน้าน้องชายตาเขียวปัด แล้วก็ถอนใจ ก่อนจะบอกจุดประสงค์ที่ต้องการให้น้องชายฟัง

ชลาทิศกลืนน้ำลายเอื้อกใหญ่ลงคอ ก่อนทำเสียงอ่อยน่าสงสารให้พี่ชายฟัง

“แล้วพี่ฌอห์นต้องการให้ผมทำอะไรเหรอครับ”

ชวนนท์ตวัดสายตาคมกริบให้น้องชายนิดนึง

“บังเอิญฉันรู้มาว่า นายดิรก ได้เปลี่ยนนามสกุลตัวเอง เมื่อ 1 ปีที่แล้ว และนามสกุลเก่าของนายดิรก คือ ฤทธา-ภิวัฒน์ ซึ่งตรงกับนามสกุลของดลลดา ฉันเลยอยากให้นายสืบให้หน่อยว่าดลลดาเป็นอะไรกับนายดิรก”

“แล้วถ้าดลลดาเป็นอะไรกับนายดิรกจริงๆ พี่ฌอห์นจะทำอะไรเธอเหรอฮะ”

“ฉันไม่ทำอะไรเด็กคนนั้นหรอก แต่อยากให้เธอช่วยติดต่อนายดิรกให้เท่านั้นเอง หรือถ้านายกลัวแทนเด็กนั่น ฉันอนุญาตให้นายสืบประวัติของนายดิรกก่อนก็ได้ ว่าสิ่งที่ฉันรู้มาเป็นความจริงรึเปล่า” ชวนนท์บอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“นี่คงไม่ได้หมายความว่า ก่อนที่ดลลดาจะเข้ามาฝึกงานที่บริษัทเรา พี่ฌอห์นสืบประวัติของเธอก่อนแล้ว ถึงได้เลือกเธอเข้ามาทำงานหรอกนะครับ”

“เปล่า บังเอิญต่างหาก บังเอิญที่เด็กคนนั้นเข้ามาเจอฉันเอง” น้ำเสียงที่ออกไปทางโหดเหี้ยม ทำให้น้องชายรู้สึกแขยงขึ้นมานิดๆ

“พี่ฌอห์นครับ ดลลดายังเด็ก และเธออาจจะไม่รู้เรื่องอะไรเลยก็ได้” ชลาทิศเตือนพี่ชาย