บทที่ 102 จุดจบที่เลวร้าย

ภัสสราเดินตรงเข้าหาชลาสินธุ์ ทำให้ชายหนุ่มต้องถอยหลังเพื่อเว้นระยะ กลุ่มชายฉกรรจ์ผิวเข้มเดินเข้ามาในห้องหลายคน

“ปล่อยฉันลงเถอะ ฉันเดินไหวแล้ว” ณิชชากระซิบบอก ชลาสินธุ์ยอมทำตาม แต่ก็ยังโอบไหล่บางไว้ ไม่ให้ห่างตัว ร่างเล็กซบใบหน้าตัวเองลงกับลำแขนใหญ่

“ทุกอย่างจะต้องผ่านไปด้วยดี เธอเชื่อมั่นในตัว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ