บทที่ 6 เริ่มงานในตำแหน่งใหม่ 2
ณิชชารับตำแหน่งเลขาของท่านประธานมาสองเดือนเต็มแล้ว แม้งานของเลขาจะมากกว่าตอนที่ประภาพรอยู่หลายเท่าอย่างไม่ทราบสาเหตุ แต่หญิงสาวกลับทำมันออกมาได้อย่างดีเยี่ยม ไม่มีร่องรอยให้ตำหนิได้เลยสักนิด แต่เรื่อง ทำกาแฟหก เดินสะดุดล้ม ปัดของตกและอื่น ๆ ก็ยังให้เห็นอยู่เนือง ๆ ราวกับว่า ตรงนี้มันไม่เคยถูกพัฒนาเลย
“พี่พายกับพี่บัวกลับก่อนได้เลยนะคะ ณิชเก็บของอีกนิดเดียวก็จะกลับแล้วเหมือนกัน” หญิงสาวบอกกับผู้ช่วยซึ่งเป็นรุ่นพี่และทำงานที่นี่มาก่อนในช่วงเย็นวันหนึ่ง ก่อนที่ตัวเองจะเคลียร์งานเอกสารอยู่อีกครึ่งชั่วโมงก็เตรียมลุก แต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อเสียงอินเตอร์คอมดังขึ้น
“คะ?”
“เข้ามาให้ห้องหน่อย มีงานให้ทำ”
“ค่ะ” หญิงสาวรับคำเสียงเบา แล้วมองนาฬิกา ทุ่มครึ่งแล้ว
“คุณสินธุ์มีอะไรให้ดิฉันทำเหรอคะ” ณิชชาถามเมื่อก้าวเข้ามาให้ห้องเจ้านาย ในใจคิดว่า ไม่ว่าสั่งงานอะไรมา เธอจะทำให้เร็วที่สุด เพราะอยากกลับบ้านเต็มทีแล้ว
“ทำงานเลขาฉัน เป็นยังไงบ้าง ต่างจากตอนที่ทำงานกับคุณภายังไง”
“เอ่อ...ก็ดีนะคะ ปกติค่ะ เพียงแต่ตอนนั้นมีอะไรไม่เข้าใจก็สามารถสอบถามคุณภาได้ แต่ตอนนี้อาจจะต้องตัดสินใจเองบ้าง”
อันที่จริง ชลาสินธุ์ชอบความสามารถนี้มาก เขาเกลียดคนที่อะไรก็ต้องถาม แม้แต่เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่ณิชชาทำให้เรื่องนี้ผ่านไปได้ง่าย ๆ
“ฉันมีงานอย่างอื่นให้เธอทำ คิดว่าเธอน่าจะชอบ”
“งานอะไรคะ ดิฉันไม่...” หญิงสาวตกใจเล็กน้อยที่เห็นว่า เขาลุกออกจากโต๊ะมา แววตาของเขากร้าวจนน่ากลัว
“ก่อนอื่น ฉันต้องถามเธอก่อนว่า เธอต้องการอะไรจากฉัน”
“คะ? เอ่อ...คุณสินธุ์หมายถึงอะไรคะ ดิฉันไม่เข้าใจ” หญิงสาวตอบตะกุกตะกัก จนถึงตอนนี้ยังจับต้นชนปลายไม่ถูก
“ไม่รู้?” เขาเลิกคิ้ว มือทั้งสองข้างสอดไว้ในกระเป๋ากางเกง “ฉันหมายถึง ที่เธอพยายามใกล้ชิดฉันด้วยท่าทางแปลกๆ หรือเหตุการณ์ที่คาดไม่ถึง อย่างมักจะล้มใกล้ๆ ฉัน มันจะทำเหมือนต้องการความช่วยเหลือเวลาอยู่กับฉัน หรือมองฉันด้วยแววตาบางอย่างที่เธอชอบส่งออกมานั่นน่ะ เธอต้องการอะไร”
“หา? เปล่านะคะคุณสินธุ์ ณะ...ณิช...คือ...ดิฉัน ดิฉันไม่ได้ต้องการอะไรเลยค่ะ ไม่ได้ทำอย่างที่คุณสินธุ์บอกด้วยค่ะ” ณิชชาร้องเสียงหลง ตกใจจนหน้าซีด ทั้งจากคำพูดและท่าทีคุกคามของเขา
“เหรอ? เธอเข้ามาอยู่ที่นี่ครึ่งปีแล้วณิชชา ท่าทางของเธอไม่เคยเปลี่ยน สายตาของเธอก็ด้วย ครึ่งปี ฉันคงไม่ได้เข้าใจผิดหรอกมั้ง”
ท่าทางแบบนั้น คำพูดแบบนั้น ทำให้หญิงสาวตกใจกลัวจนพูดไม่ออก ในใจร่ำร้องให้พี่อัคของเธอช่วย
แต่พี่อัคก็ไม่อยู่ตรงนี้...
“ถ้าอยากใกล้ชิดฉันมาก ฉันจะให้งานเธอเพิ่ม” เขาพูดเสียงต่ำ เป็นการเป็นงาน นั่นทำให้หญิงสาวใจชื้นขึ้นมาหน่อย “งานเยอะหน่อย อาจจะต้องพ่วงหลายตำแหน่ง แต่ว่าเธอก็จะได้เงินเพิ่มด้วย หึ” เขาส่งเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ เมื่อเห็นว่า หญิงสาวตาวาว
“งานอะไรคะ”
“จริง ๆ เลขานี่ก็ครอบคลุมถึงผู้ช่วยฉันด้วยใช่ไหม”
“ใช่ค่ะ พี่ภาบอกว่า เลขาคุณสินธุ์ก็คือ ผู้ช่วยส่วนตัวคุณสินธุ์ด้วย”
“ใช่ ผู้ช่วยส่วนตัวก็คือต้องดูแลทุกอย่าง ทั้งเรื่องงานภายใน ภายนอก เรื่องส่วนตัวตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า รวมถึงเรื่อง...บนเตียง”
“คุณสินธุ์!!!”
ณิชชาไม่ได้พูดอะไรไปมากกว่านั้น เพราะชลาสินธุ์ทดลองงานทันที
เขาตะโบมจูบไปยังริมฝีปากของหญิงสาวจนทั้งปากนั้นเจ็บร้าวไปหมด หญิงสาวพยายามผลักไสเขาออก แต่เหมือนกำลังออกแรงสู้กับกำแพงหนาที่ไม่ว่าออกแรงเท่าไรก็ไม่ขยับเขยื้อนเลยสักนิด เอวบางแทบขาดของเธอถูกเรียวแขนแกร่งรัดเอาไว้จนแน่น
“อ๊ะ...เจ็บ...ปล่อยนะ ไม่ใช่ ไม่ใช่แบบนี้” หญิงสาวพูดออกมาได้ในที่สุด ตอนที่เขาปล่อยปากของเธอแล้ว แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาจะหยุดและฟัง เพราะเขาหันไปฝังเขี้ยวลงกับซอกคอหอมของเธอทันที
“โอ๊ย...ปล่อย...บอกให้ปล่อยไง”
“อ๊ากกก!!”
ชลาสินธุ์ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดหลังจากที่หญิงสาวเองก็เล่นเหมือนกันกับเขา เธอกัดคอเขาจนจมฟันทีเดียว
“ก็คุณเริ่ม อุ๊ก...”
