บทที่ 60 ความลับในอดีต 2

มือของณิชชาสั่นเทา รู้ตัวอีกทีก็น้ำตาไหลไม่หยุด ดวงตาจับจ้องไปยังร่างกำยำที่ยังคงก้ม ๆ เงย ๆ อยู่กับสัมภาระตัวเอง แต่เสียงสะอึกสะอื้นก็ทำให้เขาหันมามอง แววตาเศร้านั้นทำให้ชลาสินธุ์ตกใจไม่น้อย เขาวาง

ทุกอย่างในมือก่อนจะมานั่งข้างคนตัวเล็กแล้วโอบกอดไว้ทันที ก่อนจะคว้าเอาโทรศัพท์มาคุยซะเอง

“กานต์มีอะไ...