บทที่ 71 ณิชเป็นสมบัติของผม

ณิชชาแทบไม่เหลือทางเลือกเลยเพราะหากดื้อดึงที่จะอยู่ตรงนี้แสงอักษรคงไม่ลังเลเลยที่จะพูดจาร้าย ๆ ให้เธอต้องเจ็บช้ำน้ำใจต่อหน้าคนที่นี่อีกและช่วงระหว่างที่มัวแต่คิดอยู่นั้น คนหน้าเดิม ๆ ที่เธอเคยเห็นว่าไปล้อมรอบคอนโดของตนเมื่อสองปีก่อน ก็ปรากฏตัวขึ้น ร่างเล็กได้แต่เดินตามไปเงียบ ๆ พร้อมกับกลุ่มคนอี...