บทที่ 91 คนไม่ซื่อสัตย์ 2

ร่างหนาเปิดประตูเข้าไป แล้วอยากจะร้องไห้ เมื่อเห็นสภาพร่างของคนที่ขาดทั้งอาหาร น้ำ และยา แถมยังมีไข้ด้วย ร่างนั้นซีดเซียว ไม่ต่างจากคนไข้ที่นอนติดเตียง ปากที่เคยสีชมพูเรื่อโดยไม่ต้องพึ่งเครื่องประทินผิวใด ๆ กลายเป็นสีซีดและมีรอยแตก แววตาอ่อนล้าลืมตาขึ้นมามองเขาเล็กน้อยก่อนจะปิดลงไปอีก

“ทำไมต้องทำขน...